Mijn tweedaagse tochtje door het schitterende Javaanse landschap van gisteren en eergisteren is me uitstekend bevallen. Overal vriendelijke en zwaaiende mensen, lekker weer en alleen hier en daar een verdwaalde toerist. Daar wil ik wel meer van. In mijn gids lees ik iets over de Cilember watervallen, op ongeveer 30 kilometer ten oosten van Bogor. En omdat dat ook mijn reisrichting is, check ik vandaag uit en verlaat ik Bogor.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Maandag 8 oktober 1990
In een minibusje naar Cisarua
Omdat de reis van vandaag niet zo lang is, spring ik weer aan boord van zo’n minibusje. En daar zit ik dan achterin, voorovergebogen met mijn rugzak tussen de knieën dicht op de overige passagiers gepakt. De chauffeur zet er flink de sokken in op de bochtige weg omhoog. Ik kijk maar niet al te veel vooruit wanneer hij vlak voor een bocht weer aan een inhaalmanoeuvre begint.
Niet al te veel later stopt het busje voor het Kopo Hostel, de plek waar ik vandaag wil verblijven. Het is een officiële jeugdherberg, de goedkoopste overnachtingsmogelijkheid in Cisarua, de plaats waar ik nu ben.
Deserteur
Cisarua heette in het voormalig Nederlands Indië Tjisaroea en hier bevond zich ook Kamp Tjisaroea van de KNIL, waar de destijds omstreden Poncke Princen gevangen heeft gezeten wegens zijn desertie uit het Nederlandse leger in Indië. Hij was niet van plan in Indië het zelfde te moeten doen als de Duitsers in Nederland hadden gedaan: mensen onderdrukken. Was z’n tijd behoorlijk ver vooruit. Van deze geschiedenis is in het hedendaagse Cisarua niets meer terug te vinden. En ik kom daar ook niet voor.
Onvergetelijk
Ik kom voor iets heel anders: voor de watervallen van Cilember en de prachtige omgeving daarvan. Het is ongeveer een uurtje lopen vanaf Kopo Hostel, dus nadat ik daar nog even lekker geluncht heb en me heb opgefrist ga ik op pad. Het wordt weer weer een onvergetelijke wandeling over smalle weggetjes en door kampongs waar iedereen je begroet en je toe lacht. Bij een stalletje koop ik wat pisang goreng met thee.
Ik bereik de watervallen die op zich zelf niet zo bijzonder zijn (want hoe veel watervallen heb ik deze reis al niet bezocht?), maar het is de weg er naar toe, door rijstvelden met overal het geluid van stromende watertjes, en op de terugweg de ondergaande zon, die de hele wandeling naar de Cilember watervallen alleen al de moeite waard maken.
