We hebben een vermiste persoon in de trein. Gisterenavond laat is tijdens het oponthoud op het station van Perm één van de Duitsers, Derk, niet meer in de trein teruggekomen. Het raadsel is groot…

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis van 1990 - 1991     
donderdag 12 april 1990 

Lees hier waarom

Het verhaal van Derk

Bij het ontbijt in de restauratiewagen van de Transsiberië Express horen we van Lena, onze gids, dat Derk inderdaad gisterenavond in Perm de trein heeft gemist. Het gebeurde toen hij bij een stalletje op het eerste perron wat eten aan het inslaan was. Tussen hem en onze trein kwam een andere trein te staan. De enige manier om op ons perron te komen was gebruik te maken van de overweg aan het eind van het perron. Maar die was door de lange trein ook geblokkeerd. Intourist had zich inmiddels over hem ontfermd. Voor zover Lena nu weet zit hij in een trein die twee uur na de onze in de zelfde richting rijdt.

De locomotief die ons deze dagen naar het oosten toe sjort.

Op de taiga

We rijden vandaag op het stuk tussen Sverdlovsk (het tegenwoordige Jekaterinenburg) en Novosibirsk. Het landschap bestaat uit een onafzienbare steppe van gras en berkenboompjes bedekt met een laag smeltende sneeuw. Overal zie je poeltjes smeltwater. Dit beeld van het landschap verandert vandaag niet meer. Op een gekke manier fascineert het mij toch, hoe langer ik er naar kijk. Het weer werkt ook wel mee. De zon doet flink z’n best dit monotone landschap in een mooi daglicht te zetten.

Even luchten op het perron in Tjoemen.

Het station van Ishim

Ter afwisseling van het eten in de trein kan je op de perrons bij dit soort verkoopsters de streekproducten kopen. Dat varieert van gebraden kippetjes tot potten jam.

Oostenrijkse Chinezen

Inde coupé wordt druk gekaart en af en toe gegeten. En passant vieren we een feestje in de coupé van Tim want hij viert zijn verjaardag.

Verder ben ik vandaag uitverkorene als praatpaal van twee Chinese meisjes van een jaar of veertien. Zelf spreken ze perfect Duits met Oostenrijks accent want vader en moeder runnen een restaurant in Graz. Ze gaan op familiebezoek naar Beijing en willen graag hun Engels dan weer op mij uitproberen. En ik maak van de gelegenheid gebruik om me te bekwamen in het eten met stokjes, iets waarbij ik hun hulp wel kan gebruiken.

En zo vermaakt een ieder zich uitstekend terwijl de trein door dendert over de Siberische taiga.