TravelKees

Gisteren stond onze reis in de Transsiberië Express geheel in het teken van Mongolië. We zagen er de zon opkomen en weer ondergaan. En nu in volle vaart op weg naar het land van onze bestemming, China. In het holst van de nacht komt de trein piepend en krakend tot stilstand in Zamyn-Üüd. We zijn op het laatste station van Mongolië. Morgen dan toch eindelijk aankomst in Beijing met de Transsiberië Express…

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis van 1990 - 1991 
maandag 16 april 1990  

Lees hier waarom

Wat hieraan vooraf ging lees je in: 
Transsiberië Express door Mongolië en de Gobi Woestijn - Dag 5

Controle door verpleegster

En alweer passeren we ‘s nachts een grens. Voorlopig even de laatste op deze reis want mijn plan is om zeker voor drie maanden in China te blijven. We beginnen met de Mongoolse exit controle. Tot onze verbazing verschijnt er een verpleegster in de coupé. Ze is niet moeilijk te herkennen want ze is gekleed in een onberispelijk wit uniform inclusief wit hoofddoekje. Aan haar gezicht kan ik niet aflezen of ze Mongoolse is of Chinese.

Ze vraagt naar onze vaccinatiebewijzen. Die heb ik dus niet. Zou ik nu het land niet mogen verlaten c.q. binnenkomen? Ik probeer tijd te winnen door wat in het rond te zoeken terwijl mijn reisgenoten in de coupé haar keurig de gevraagde documenten overhandigen. Daarna is het toch echt mijn beurt. Verwachtingsvol kijkt de verpleegster mij aan. Dan zet ik mijn beste pokerface op en zeg haar dat ze mijn bewijsje zojuist heeft gezien. Even twijfelt ze, raakt enigszins in verwarring, vraagt nog iets in een taal die ik niet versta, maar loopt even later door. Ze komt niet meer terug.

In de loods waar treinonderstellen worden verwisseld op de grens van Mongolië en China.

Spoorwegmuseum

Dan beweegt de trein weer een stukje en in sukkeldraf rijden we door naar de Chinese kant van de grens. We komen aan in Erlian. Het station daar licht vrolijk op door allerlei kleuren neonverlichting aan de buitenkant. De wagons worden één voor één in een loods gereden. Daar worden de wielen omgewisseld omdat China weer een andere spoorbreedte kent. Dit wordt gedaan door de wielen te ontkoppelen terwijl de wagon een stukje omhoog wordt getakeld. De nieuwe wielen worden vervolgens er weer onder gerold. Daarna volgt een snelle en soepele controle van onze paspoorten en visa. We mogen de trein nu even verlaten en lopen naar het stationsgebouw toe. Op een ander spoor staat een compleet spoorwegmuseum aan stoom-locomotieven, allemaal volop in bedrijf.

Via de bar naar China

In het station  is er voor de tijd van de dag (01.30 uur) opmerkelijk veel leven in de brouwerij: wachtende passagiers kunnen zich uitleven in de bar met heuse disco. Alles doet nog wel wat onwezenlijk over na acht dagen reizen door de schrale Sovjet-Unie en Mongolië. Hier is alles weer volop verkrijgbaar en zo zit ik dan ook snel aan mijn eerste Chinese biertje. Ganbei!

In het station van Erlian (China) hangt een groot bord met daarop de immigratieprocedure en de tijd die dit in beslag neemt. Met onderaan een aanwijzing die wij maar wat graag ter harte nemen!

De neonreclame verraadt maar al te duidelijk waar we heen moeten.

Ontbijt met stokjes

En op dat biertje slaap ik heerlijk. Na een korte nacht ontwaak ik tegen de tijd dat we in de stad Datong aankomen. We rijden door een droog, maar wel levendig landschap. In de nu aangekoppelde Chinese restauratiewagen ontbijten we voor het eerst met stokjes onder goedkeurende blikken van onze Chinese leraressen (zie dag 2 op de Transsiberië Express). We slagen met vlag en wimpel voor ons examen. En we legen de laatste twee flessen champagne uit Moskou, speciaal bewaard voor dit moment: op China!

Het is ons ook vrij snel duidelijk wat er allemaal niet mag in China.

Ter hoogte van de Chinese Muur maakt de trein nog een stop. Beijing kan nu echt niet ver meer zijn.

Snelle actie

En dan, precies tien minuten achter op schema (maar mag het, na de reis van zes dagen?): aankomst in Beijing met de Transsiberië Express. Het einde van de moeder aller treinreizen. En het begin van ongetwijfeld veel nieuwe avonturen. Het begint gelijk goed, want voor ik op reis zou gaan had ik een brief gestuurd aan vriend Arie (NZ) die op dit moment ook in China zou zijn. Ik had hem aankomstdag en tijd doorgegeven van de trein, maar nooit meer iets terug gehoord. Maar daar staat hij dan, op het perron. Toch nog een leuke verrassing. Toevallig verblijft hij in het zelfde hotel als ik. Die had ik samen met mijn coupé-genoten uit de China-reisgids onderweg al geselecteerd. Hij brengt ons naar de bus die we moeten nemen naar het hotel. Zelf is hij op de fiets.

Aankomst op het station van Beijing.

Het stationsgebouw van Beijing.

Het Qiao Yuan Hotel ligt even buiten het centrum van Beijing aan een kanaal. Door de snelle actie van Arie zijn wij de eerste passagiers uit de trein die er arriveren. Het lijkt wel of de hele trein hier wil overnachten. Bij de incheckbalie vormt zich een lange rij achter ons. In de lobby maak ik kennis met Arie’s kamergenoten Frank (NL) en Philippe (Fr). We eten ‘s avonds in één van de stalletjes buiten het hotel langs het kanaal en wisselen onze reiservaringen uit. Frank en Philippe willen alles over de trein weten en ik over China. Langzaam maar zeker week ik los van Europa.

Booking.com