De nieuwe reiswekker die mijn vader in mijn bagage had verstopt doet zijn werk uitstekend. Voor dag en douw ben ik wakker. Door Intourist is voor alle Transsiberië reizigers een heel dagprogramma georganiseerd in Moskou. En hoewel ik daar eerst wel zin in heb, blijft er heel veel onduidelijk over tijdstip en plaats van vertrek. We moeten veel te lang wachten. We hebben weinig zin om onze kostbare tijd in Moskou te verdoen met wachten. Dus ga ik er met Tim samen op uit. Op naar het Rode Plein, we hebben maar 24 uur in Moskou.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Dinsdag 10 april 1990
Wat hieraan vooraf ging lees je in:
Met de trein naar Moskou
Geschatte leestijd: 7 minuten
Laatste update: 30 november 2021
24 Uur in Moskou: een grimmig begin
Eerst door de Arbat-straat, al fotograferend richting het Rode Plein. Onderweg worden we tamelijk lastig gevallen door een armoedig uitziend bedelaartje van misschien nog geen vier jaar oud. En als je hem negeert klampt hij zich met zijn hele lijfje vast aan je been. Dan geef je hem een muntje maar dat is niet voldoende voor meneer en laat dit duidelijk merken. Tim wordt echt kwaad en schopt zo hard met het been waar het jochie aan hangt, dat hij met een gil los laat. Een verontwaardigd gesis van enkele omstanders is zijn deel, waarschijnlijk ‘medeplichtige’ familieleden. Een warm welkom is anders.
Het Kremlin en het Rode Plein verrassen ons toch nog qua formaat. We zijn onder de indruk van alle pracht en praal. Veel tijd hebben we niet, want we worden geacht de lunch in het hotel te nuttigen. Afgaande op de andere maaltijden die we daar al hebben gebruikt zou ik die lunch met veel liefde overslaan. Maar de dame van Intourist heeft een belangrijke troef in handen: we zouden allemaal onze paspoorten terug krijgen. Die zijn al sinds de Poolse grens in haar bezit. Uit voorzorg stoppen we onderweg terug naar het hotel nog bij een eetstalletje voor een lekker broodje warme worst.
Waar zijn de paspoorten?
De hele groep is present bij de (inderdaad matige) lunch, behalve onze gids. En wanneer zij uiteindelijk op komt dagen is dat -hoe kan het ook anders- zonder onze paspoorten. Het laatste nieuws is dat we onze paspoorten vanavond bij het diner zullen ontvangen.
Wel worden we voorgesteld aan Lena, onze gids/tolk op de Transsiberië Express. Zo op het eerste gezicht een iets stabielere persoon dan onze Moskou gids die met haar nerveuze gedoe iedereen in verwarring brengt.
Na de lunch besluit ik even solo verder te gaan om het meeste te halen uit de 24 uur in Moskou die ik maar heb. Ik begin ondergronds, met een verkenning van de metro, bekend vanwege haar paleizen van stations. Dat is nog geen eenvoudige opgave, met de namen van alle stations in het cyrillisch geschreven. Ik zoek en vind het Beloroesskaja Station, waar we gisteren met de trein zijn aangekomen. Eigenlijk alleen maar om daar wat foto’s te maken want ik vind het gebouw er magnifiek uit zien.
In de rij voor Lenin op het Rode Plein
Dan weer richting Rode Plein om eerst het GUM warenhuis te bezoeken. Ook weer een prachtige architectuur van binnen en buiten: drie arcades parallel aan elkaar en verbonden door bruggetjes op drie verdiepingen. Maar de winkels zijn net zo leeg en onaantrekkelijk als elke winkel in de communistische Sovjet-Unie.
Net op tijd buiten op het Rode Plein voor het wisselen van de wacht bij Lenin’s mausoleum. En om de enorme rij van mensen te zien die tot ver buiten het Rode Plein staan opgesteld om een glimp op te vangen van de grondlegger van de Sovjet Unie. Het land dat nog niet eens zo lang geleden gebombardeerd werd tot Rijk van het Kwaad door de Amerikaanse president Reagan. Maar dat zelfde Amerika is samen met Gorbatsjov ook begonnen met een ontwapeningsproces. Is Gorbatsjov’s perestrojka dan toch de reden waarom er er zo’n andere, losse sfeer hangt in Moskou?
Wat deed de gids in onze kamer?
Terug in het hotel bij het diner geen enkel teken van de gidsen van Intourist. Die zijn nog steeds op de loop met al onze paspoorten. Al onze hoop is nu gevestigd op de laatste afspraak, vanavond om 22h45 voor het vertrek naar het station.
Maar eerst gaan we inkopen doen voor de lange reis: 15 flessen champagne à 10 roebel, te verdelen onder vijf personen. Drie van die flessen halen de trein niet eens en worden alvast geopend en geleegd. Met de rest van de voorraad gaan wij terug naar het hotel waar Intourist twee kamers heeft geregeld voor de totale groep om de bagage achter te laten en om je op te kunnen frissen.
Om 22h45 is iedereen van de groep volgens afspraak in de lobby. Maar geen Lena. Niemand van Intourist. Op het allerlaatste moment, om 23h15, als iedereen al in de bus naar het station zit, komt Lena er aan gerend. De geruchten gingen dat ze één van de ‘bagagekamers’ die wij om tien uur hebben moeten ontruimen, nog even met haar vriend ‘gebruikt’ had. Maar… ze hééft onze paspoorten dus mogen we niet klagen. Tegen middernacht stopt de bus voor het Yaroslavl station.
Voor het vervolg van mijn reis, lees verder: Transsiberië Express van Moskou naar Perm
Zelf Moskou in 24 uur verkennen
Lees mijn TravelTricks om te zien hoe je dat aanpakt.
- Heb je net als ik maar 24 uur in Moskou, plan je dag dan met een goede reisgids van Moskou. Maar natuurlijk ook als je meer tijd hebt.
- Kijk eens tussen deze lijst van verrassende tours en excursies in Moskou die ik zelf heb samengesteld voor eens een andere blik op de stad.
- Een visum voor Rusland is nog steeds verplicht. Check bij je reisbureau hoe je dat het handigst regelt.
- Het GUM warenhuis aan het Rode Plein ligt er tegenwoordig een stuk flamboyanter bij als destijds in mijn verhaal.
- Het Mausoleum van Lenin is nog steeds te bezoeken, maar het ritueel van het wisselen van de wacht wordt niet meer gedaan.
- Boek hier een goedkope stedentrip naar Moskou.
- Zelf je reis naar Moskou regelen? Begin hier met het zoeken naar vliegtickets naar Moskou. Lees ook mijn blog over de Russische luchtvaartmaatschappij Aeroflot.
- Maak het je zelf gemakkelijk en organiseer direct vervoer vanaf de luchthaven naar je hotel.
Booking.com
