Als ik niet uitkijk, blijf ik veel te lang hangen in het noorden van Thailand. Ik wierp vandaag al even een blik op het Thaise visum in mijn paspoort. En daar prijkt toch echt een expiry date op van 15 september. Nog maar twee weken dus, en ik zit nog helemaal in het hoge noorden, terwijl ik nog zo veel van de rest van Thailand wil zien. Tijd dus om serieus plannen te gaan maken. Er liggen namelijk nog een paar serieus interessante bestemmingen tussen hier en Bangkok. Zoals Phitsanulok met zijn tempel met (naar ze zeggen) het mooiste gouden boeddhabeeld van heel Thailand.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Vrijdag 31 augustus en zaterdag 1 september 1990

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Wat maakt een trekking in Noord-Thailand zo leuk?

Laatste update: 16 april 2021

Geschatte leestijd: 6 minuten


Treinkaartje naar Phitsanulok kopen

Treinkaartjes zijn in de stad niet te koop, daarvoor moet je toch echt op het station van Chiang Mai zijn. En dat station ligt niet echt heel centraal. En het is er nog druk ook. Veel mensen houden zich voor de loketten op. Als ik na een half uur geduldig wachten (en dan is dit heaven vergeleken met een treinkaartje kopen in China) aan de beurt ben, kan ik alleen nog een goedkoop kaartje kopen voor de vroegste trein zuidwaarts van morgen: half zeven in de ochtend. Oef, dan mag het vanavond niet uit de hand lopen in het altijd gezellige centrum van Chiang Mai…

Vrijdag is verder een echte regeldag. Bagage op orde maken, troep er uit gooien, kleding herstellen (oh, wat ben ik handig geworden met naald en draad…) en de dagboeken bijwerken. In de jeugdherberg waar ik verblijf word ik regelmatig gevraagd iets over de jungletreks te vertellen door nieuw aangekomen reizigers. Met drie trekkings op mijn conto ben ik al snel een objectieve bron van informatie voor velen. Toch jammer, ik zou een reisbureau moeten beginnen hier.

Derde klasse naar Phitsanulok

Op zaterdagochtend schrik ik op van de wekker die ik op vijf uur had ingesteld de vorige avond. Ik heb me namelijk ingesteld om het hele stuk naar het station te moeten lopen. Ik dacht er wellicht nog geen bussen zouden rijden. Maar ik heb buiten de alom aanwezige tuktuks gerekend. En zo zit ik binnen een kwartier met mijn rugzak op een bankje in het wachtlokaal van het station, waar ik nog snel een dutje doe voordat mijn trein vertrekt. Bij een stalletje sla ik mijn ontbijt in bestaande uit noten en koek.

treinkaartje Phitsanulok
Mijn treinkaartje van Chiang Mai naar Phitsanulok

Mijn treinkaartje geeft mij toegang tot de derde klasse en is geldig tot aan Phitsanulok. Maar eigenlijk heb ik geen vastomlijnd plan. Als het ergens al heel mooi is stap ik eerder uit. Maar met het verlaten van de omgeving van Chiang Mai zie ik weinig aanleiding om in één van de tussenliggende plaatsen al uit te stappen. De zon is lekker uitbundig gaan schijnen vandaag en ik vind het zo wel best. Lekker onderuitgezakt in een traag voortsjokkende trein. De derde klasse valt mij nog enorm mee; waar ik houten banken had verwacht hebben de Thaise Spoorwegen er toch nog lekker zachte skai leren zitplaatsen tegenaan gegooid.

schoolkinderen in de Wat Phra Si Rattana Mahathat
Het gouden boeddhabeeld in de Wat Phra Si Rattana Mahathat wordt beschouwd als het mooiste en kostbaarste boeddhabeeld van het land.

Follow The Book in Phitsanulok

Met een dik uur vertraging rollen we rond twee uur in de middag Phitsanulok binnen. Volgens de Lonely Planet van Thailand moet je hier overnachten in de locale jeugdherberg en zoals zo veel reizigers volg ik The Book. Meer ook uit gemak dit maal, want ik plan niet langer dan één nacht in deze stad, die eigenlijk maar om één reden bezocht wordt, nl. de in Thailand wereldberoemde Wat Phra Si Ratana Mahathat. Jawel hoor, weer een wat. De locals hebben een makkelijker naam bedacht: de Wat Yai. Dat mag je ook zeggen dus.

monikken in tempel, phitsanulok
Thaise monikken in de de Wat Yai.

De tempel ligt breed uit aan de Nan rivier, midden in het stadscentrum van Phitsanulok met een hoop verkeer er om heen, dus zeker niet op een al te vredige plaats. Dat zal zeven eeuwen geleden wel anders zijn geweest toen de tempel werd gesticht. Maar nu parkeren er bussen kris kras op en rond het tempelterrein en is de plek middelpunt van een enorme toeloop van met name Thaise toeristen maar vooral scholen. Overal zie je clubjes kinderen bij elkaar in gekleurde schooluniformen.

schoolkinderen in tempel, phitsanulok
Dagelijks wordt de Wat Yai bezocht door schoolkinderen vanuit het hele land.

Verblindend

Toch maar eens binnen gaan kijken en daar zie ik het verblindend gouden Boeddhabeeld, na de Emerald Boeddha in Bangkok de meest bezochte Boeddha van heel Thailand. Ik besluit het beeld ook heel mooi te vinden en blijf iets van een half uur in de tempel rondhangen. Phitsanulok blijkt een prima plek voor een korte stop op je reis vanuit Chiang Mai naar het zuiden. Of andersom natuurlijk.

Terug in de hostel zet ik voor de tweede keer mijn wekker ultra-vroeg: 6 uur morgenochtend hervat ik mijn reis weer voor nog meer culturele hoogtepunten. Want een beetje cultuur dat mag ook wel na zoveel dagen in de jungle te hebben rondgehangen.

Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Sukothai: wandelen tussen de historische ruïnes


boeddhabeelden in tempel, thailand

Booking.com