Thailand is vooral ook een land waar je van de jungle moet genieten. En van de fraaie natuur. Mij is ter ore gekomen dat niet al te ver van Kanchanaburi enkele nationale parken te vinden zijn met dichte oerwouden en idyllische watervalletjes. In mijn Lonely Planet van Thailand vind ik de naam van het park waar ik een tour naar moet maken: het Erawan National Park. Het plan voor vandaag is gemaakt!
Foto: นายพิพัฒน์ศักดิ์ ไชยวงษ์ via Pixabay
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Zaterdag 28 juli 1990
Wat hieraan vooraf ging lees je in:
Naar de Brug over de Kwai Rivier
Laatste update: 4 februari 2021
Geschatte leestijd: 5 minuten
Op teenslippers het Erawan National Park in
Een buskaartje is zo gekocht. Dit keer wel een oude aftandse bus en geen airco minibus met luie stoelen en stereo aan boord. Maar gewoon harde bankjes en airco die het alleen doet als de bus gaat rijden, door de wind uit de openstaande raampjes. Ritje van twee uur want de bus doet de milk run. Stopt bij elke lantaarnpaal. Wel door een steeds maar aantrekkelijker wordend landschap. Er valt al genoeg te genieten.
In de bus niet alleen Thaise mensen. Er zijn duidelijk meer farangs zoals ik op het idee gekomen om de jungle in te trekken vandaag. De bus zit er zo’n beetje half vol mee. Mijn voorbereiding voor dit uitje is niet al te voorbeeldig vandaag. Aan een zwembroek heb ik nog net wel gedacht, want er zal op veel plekken lekker geplonsd kunnen worden. Maar aan de rest van mijn outfit te zien lijkt het wel of ik een dagje naar het strand ga. Zo merk ik direct als ik de bus uitstap, dat het nog wel een opgave zal worden om me op teenslippers een weg te banen door het glibberige oerwoud van het Erawan National Park.
Zeven niveaus in het Erawan National Park
Direct bij de ingang van het park kan geluncht worden en daar doe ik gretig aan mee. Ik bestel rijst met kip en sla flink wat drinken in. Drinken: ook al niet aan gedacht om mee te nemen hier naar toe. Wat kan je toch makkelijk worden als je zo lang op reis bent.
Het leuke van een tour langs de watervallen in het Erawan National Park is dat ze op zeven verschillende niveaus liggen. Allemaal verbonden via een avontuurlijk pad door de jungle. Er moet wel flink geklommen worden dus. Het is druk vandaag. Ook de Thais (en dan vooral hun kinderen) hebben de watervallen omarmd als toeristische attractie. Maar die hangen vooral rond bij de onderste waterval. Bij waterval nummer 1.
Moddermannetje
Ik begin dus al snel aan het klimparcours en dat gaat niet overal even vanzelfsprekend. Op de gladste stukken (het is een tropisch regenwoud) doe ik mijn slippers uit omdat ik op blote voeten meer grip heb. Desondanks glijd ik enkele malen onderuit. Gevolg is dat ik als een moddermannetje door de jungle struin. Maar is niet erg, een bad is nooit ver weg hier. Een plastic zak met droge kleren heb ik ergens bij waterval nummer 1 achtergelaten.
Ik besluit nonstop tot aan de bovenste waterval te klimmen, tot aan waterval nummer zeven. En hoe hoger ik kom, hoe rustiger het wordt. Daar aangekomen neem ik een verkoelende plons. Ik houd daarbij een t-shirt aan want dat is wat ik de locale bevolking ook zie doen. Nergens blote bovenlijven in het Erawan National Park.
Op de terugweg kom ik nog bij een waterval die in een veel diepere poel stort. Dat wordt dus nog even bommetje doen en de Tarzan uithangen, met lianen en zo. Een prima dagje zo, daar mogen er wat mij betreft nog wel meer van komen. Terug in Kanchanaburi kom ik in de tuin van Nita Guesthouse Barry (Nieuw-Zeeland) en Fiona en Patricia (Engeland) tegen. We borrelen wat en spreken voor de avond af voor een pad thai aan de rivier. Het is er bere gezellig, ondanks het foute bandje dat in de tent naast ons staat te spelen.
Mekhong Whisky
Het zal door de Mekhong Whisky (eigenlijk een soort rum, die je door je cola gooit) komen dat we ons daar niet verder over opwinden. Het is mijn eerste keer dat ik van dit drankje, waar iedere backpacker in Thailand lyrisch over is, proef. Met z’n vieren gaat de fles met gemak leeg en onderweg terug naar de guesthouse koop ik nog een fles met de bedoeling die ongeopend mee terug te nemen naar Bangkok. Dat plan sneuvelt in de tuin van de guesthouse, waar we nog een beetje napraten onder het genot van, maar dit maal zonder de cola.
Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:
Khao San Road: wat vind je er niet?
Booking.com