We delen nog steeds met zijn drieën een bungalow aan het eind van het paradijselijke Chaweng Beach op Ko Samui, Erik, Richard en ik. Ik word al vroeg wakker van wat unheimliche geluiden afkomstig uit de badkamer. Van die geluiden die je er van weerhouden om je straks nou lekker daar op te gaan frissen. Ik verlaat dus maar de bungalow en neem plaats op de veranda. Dan komt Richard uit de badkamer, lijkbleek. En hij kruipt snel zijn bed weer in. Ik ben blij nergens last van te hebben, want ik wil vandaag weer terug naar het vaste land. In ieder geval naar Surat Thani.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Woensdag 12 september 1990

Wat hieraan vooraf ging lees je in: Verkenningstocht over Ko Samui

Laatste update: 10 november 2020

Rood sliertje bloed

Het is nog maar zeven uur maar Erik en ik nemen snel even een ontbijt om zo nog wat tijd te hebben voor een snorkeltochtje. Bij de receptie van de Maew Bungalows lenen we allebei een snorkelset en met de motor vertrekken we naar eens stuk strand aan de zuidkust van Ko Samui waar je goed zou kunnen snorkelen. En als we zo een kwartiertje aan het snorkelen zijn zie ik naast een hele hoop mooie vissen een rood sliertje ter hoogte van mijn grote teen. Terug op het strand blijkt er een flinke jaap in te zitten. Opengehaald aan het vlijmscherpe dode koraal in de branding waarschijnlijk.

Omdat mijn teen blijft bloeden ga ik niet meer de zee in en blijf op het strand terwijl ik de snee dichtknijp. Als we terug zijn in onze bungalow verzorg ik de wond met wat gaasjes en jodium. Richard voelt zich niks beter, terwijl Erik en ik al weer aan ons tweede ontbijt beginnen van rijst met bananen.

Noodweer

Dan ga ik zo langzamerhand mijn spullen maar eens pakken, want kort na de middag vertrekt de boot waarvoor ik al een kaartje heb, terug naar Surat Thani vanuit de haven van Na Thon. Maar als ik daar aankom blijkt deze te zijn vertraagd tot een uur of drie. Het wachten op de boot is verder ook niet echt een straf, want tegenover de pier is een prima restaurantje waar ik een grote lunch bestel en lekker onderuitgezakt in een nieuw boek begin, dat ik even verderop bij één van de vele boekenstalletjes heb gehaald, waar ze tweedehandse exemplaren verkopen. Die zie je overal in Thailand.

Het weer is zonnig en redelijk windstil en zo zijn ook de condities als ik aan boord ga van de ferry. Halverwege de overtocht zien we dat het weer zienderogen aan het omslaan is. Er steekt een in kracht toenemende wind op en we varen op een steeds grijzer wordende lucht af, die met de minuut zwarter wordt. Ik heb zelden het weer in zo’n rap tempo zo radicaal zien omslaan. Binnen een kwartier varen we door een enorm noodweer met onweer, felle regen en harde windstoten.



Bloedrode lucht in Surat Thani

Hierdoor enigszins vertraagd leggen we aan het eind van de middag aan in de haven van Surat Thani van waaruit de passagiers met bussen naar het centrum van de stad worden vervoerd. En nu heb ik veel op met de gidsen van Lonely Planet, maar wat ze over deze stad hebben geschreven, daar klopt helemaal niets van. Geen enkel hotel dat in de gids vermeld staat lijkt nog te bestaan en dan heb ik echt de laatste versie in mijn bezit.

surat thani
De felrode zonsondergang zet de rivier bij Surat Thani in lichterlaaie.

Op mijn zoektocht naar een overnachtingshotel door Surat Thani ben ik daardoor wel getuige van één van de mooiste zonsondergangen die ik in tijden heb gezien. De lucht kleurt in korte tijd werkelijk bloedrood. Onwerkelijk mooi. Na dit allemaal bewonderd te hebben aan de kade van de rivier vind ik dan toch een kamer in het Surat Hotel. Het duurste hotel in heel Thailand tot nu toe op mijn reis. Voor 100 Baht (ik slaap gewoonlijk voor 30 tot 50 Baht) krijg ik een grote kamer, maar daar is ook alles mee gezegd. Want schoon is anders in dit hotel. Door deze aanslag op mijn budget voor vandaag beperk ik mijn avondeten tot een appel, een zak chips en spoel dat weg met een mango juice.

surat thani
Ik loop de lekkerste eetstalletjes in Surat Thani voorbij op zoek naar een hotel voor de nacht.

Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

De grens tussen Thailand en Maleisië overland