Met een massa spierpijn in mijn rug en schouders van een hele nacht pogingen doen tot rechtop slapen ontwaak ik in een tjokvolle coupé van een trein die Berlijn binnenrolt. Iemand trekt de gordijnen open, het is stralend weer, ik ben 25 en de wereld ligt voor mij open. Die wereld begint op de eerste dag met een reis door de DDR en Polen per trein.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Zondag 8 april 1990

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Het verhaal van een wereldreis: een 20e eeuwse blog

Geschatte leestijd: 6 minuten

Laatste update: 5 april 2022

Opmaat voor mijn treinreis door de DDR en Polen

Gisteren avond was fun. Ik dacht op het verlaten stationnetje van Zetten-Andelst rustig in de boemel via Tiel naar Utrecht te stappen. Maar dan blijkt de trein vol te zitten met lallende vrienden die stiekem al een station eerder waren ingestapt. Een deel van de trein is versierd met slingers en ballonnen en overal is aan gedacht. Want er is bier meegenomen. Zo krijg ik aldus een waanzinnig uitgeleide richting de trein die me via de DDR en Polen naar Moskou zal brengen. Als ik op het station van Utrecht aankom, voegt de rest van de groep familie en vrienden zich bij ons voor een korte farewell party op het perron. Aan het feestje komt vrij abrupt een einde als de internationale trein met bestemming Moskou aankomt.

Ik moet het nog heel lang uitzingen met mijn reisbudget, dus heb ik niet geïnvesteerd in een slaapplaats. Dus breng ik de hele nacht knikkebollend door in een coupé met vijf steeds wisselende medereizigers.

feestelijk afscheid in de trein
Mijn feestelijke uitgeleide in de Betuweboemel van Zetten naar Utrecht

Man met grote pet

Op het station van Berlijn verhuis ik naar een andere inmiddels aangekoppelde wagon van Russische makelij, maar de ingang wordt me versperd door een man met grote pet en uniform. Hij vraagt naar m’n biljetten, bestudeert ze aandachtig en laat mij er tenslotte door. De coupé zal ik het komende etmaal gaan delen met Philippe, een Fransman, die zich inmiddels al aardig gesetteld heeft. Overal liggen zijn spullen verspreid. De wagon waarin ik zit is namelijk afkomstig uit Parijs en ’s nachts, ergens in donker Duitsland aangekoppeld. Met een slakkengangetje komt de trein weer in beweging en zo sukkelen we vanuit West-Berlijn opnieuw de DDR in. We maken enige lange stops op diverse Oost-Berlijnse stations, waarna we anderhalf uur op schema door een bosrijk gebied verder oostwaarts gaan. Maar wat maak ik me nog druk over tijdschema’s en dienstregelingen in Oost-Duitsland? Die wereld heb ik immers achter me gelaten.

door de ddr en polen per trein, oost-berlijn, verkeersbeeld oost-berlijn met bussen en trabants, woonblokken, kerk, ddr 1990,
Oost-Berlijn, stad in transitie in 1990

De DDR in zijn nadagen

Het is zondag en ik rijd door de DDR in zijn nadagen. Buiten zie je veel mensen bezig in hun volkstuintjes, die je hier rond de grotere plaatsen legio ziet. Met dat stralende weer en de bomen volop in bloesem ziet het voormalige oostblok er een stuk minder grauw en troosteloos uit. Voor spoorwegovergangen die we kruisen staan kuchende Trabantjes wolken CO2 uit te stoten. Door Frankfurt an der Oder, aan de grens met Polen, rijden rood met vanille-gele trams langs grijze woonblokken.

op het station van Rzepin, DDR en Polen per trein, slaapwagen parijs-warschau,
Op het station van Rzepin, op de grens van de DDR en Polen, staan we een poos stil.

De grens van de DDR met Polen

Als de trein bij de grens van de DDR met Polen aankomt, wordt er opnieuw druk gerangeerd met wagons. Even later rijden we door een vlak tot licht glooiend landschap; de voortzetting van de Noord-Duitse laagvlakte maar minder overdadig bebost. En na de hele dag door Polen met de trein rijden verandert het landschap niet veel: het is een vrij dichtbevolkt landbouwgebied, hier en daar wat natuurgebieden en meertjes. Hoewel tamelijk armoedig, zien de plaatsjes er vaak nog wel pittoresk uit. Veel minder grauw dan de DDR. Kouder is het wel, ondanks het nog steeds zonnige weer. Tegen de avond arriveren we in Warschau. Van wat ik er van te zien krijg (enkele silhouetten in de verte) lijkt het me een mooie stad. Helaas staat een stop hier niet op mijn programma.

de Wisła bij Warschau
De Wisła bij Warschau, gezien vanuit de trein.
zonsondergang boven Warschau, silhouet
De ondergaande zon boven Warschau zet de stad in een rode gloed

Tijdverschil op de grens met de USSR

De manusje-van-alles van onze wagon (man in uniform) brengt thee langs in grote, degelijke bekers. Dat is een flinke slok. Op de achterstand lopen we langzaam iets in. En zo rolt de trein rond 22h00 Terespol binnen, de Poolse grensplaats met de USSR. Daar, in dat volgende land is het echter 2 uur later, dus eindigt deze dag nu ineens vrij abrupt.

Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Per trein naar Moskou: lekker retro


FlixBus