Nu ben ik al weer 5 dagen in Hongkong en één van de top attracties heb ik nog niet gedaan: met de Peak Tram omhoog naar de Victoria Peak, met z’n 554 meter het hoogste punt van Hongkong Island. Die Peak Tram is niets meer of minder dan een ordinair bergbaantje dat in een paar minuten tijd het hoogteverschil overbrugt. Maar je kan natuurlijk ook wandelend naar boven.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Donderdag 19 en vrijdag 20 juli 1990

Hongkong, dag 6 & 7

Dat laatste doe ik niet want het is al weer zo’n beetje aan het einde van de middag wanneer ik aan deze attractie toe kom. En dat heeft weer te maken met een ander tourtje dat ik eerder op de dag heb gemaakt. Het was me namelijk opgevallen dat er nergens in Victoria Harbour, het water tussen het vaste land (Kowloon) en Hongkong Island, van die sampans te vinden zijn, die je anders altijd op plaatjes en in films ziet. De Lonely Planet bracht uitkomst; die grappige kleine bootjes, waarin soms hele families lijken te wonen, vind je alleen nog maar in Aberdeen, een wijk aan de zuidkust van Hongkong Island.

Sampans in Aberdeen

Maar geen nood, daar gaan bussen naar toe (van die dubbeldekkers). Het ritje er heen is mooi, maar als die bootjes er niet hadden gelegen dan was hier niets te zien geweest want Aberdeen is gewoon een verzameling hoge maar verder oninteressante flatgebouwen die lukraak lijken te zijn neergezet.

hongkong aberdeen
In de haven van Aberdeen vind je ze nog: de traditionele sampans, ook bekend van James Bond.

Dus na een uurtje heb ik het daar wel gezien, nadat ik want over de kades heb gelopen en opnamen van de sampans heb gemaakt. Het valt toch een beetje tegen, ik had het levendiger verwacht. Totdat ik zie hoe twee van die sampans een race tegen elkaar gaan beginnen. Ze veroorzaken heel wat golfslag die dan de voor de kade liggende sampans weer hevig doen schommelen. Na een paar rondjes door de haven maken ze een wijde bocht om een ander eiland heen en verdwijnen ze uit zicht.

sampans hongkong
Twee sampans beginnen een race tegen elkaar, en draaien om elkaar heen, ondertussen een flinke golfslag veroorzakend.

Victoria Peak

Eenmaal terug aan de noordkant van Hongkong Island ga ik rechtstreeks door naar de Peak Tram om nog voor zonsondergang boven te zijn. Die mooie klimpartij laat ik dan maar even voor wat het is. Samen met een heel busgezelschap neem ik plaats in het bergbaantje dat in Zwitserland niet misstaan zou hebben.

Het mooie van Victoria Peak is dat je echt een 360 graden uitzicht hebt over heel Hongkong. Voor het eerst zie ik ook hoe veel schepen er eigenlijk voor anker liggen in Victoria Harbour. En je ziet nog meer als je de Governor’s Walk doet: een niet al te lange wandeling door prachtig aangelegde tuinen met op veel punten mooie uitzichten naar alle windstreken.

panorama op hongkong
Het panorama op de wolkenkrabbers van Hongkong Island…
panorama op hongkong
…op het vasteland (Kowloon) met op de achtergrond Kai Tak Airport…
panorama op hongkong
…en alle schepen die voor anker liggen in Victoria Harbour.

Daar loop ik ook Sue en Sarah uit de UK tegen het lijf, die gisteren hier zijn aangekomen en op het punt staan China voor een paar maanden te doorkruisen. Nou, daar kan ik ze in geuren en kleuren over vertellen. Veel tips terug hoef ik natuurlijk niet te verwachten van deze onervaren reizigers. We eten in ieder geval samen een hapje in één van de restaurants boven op de berg en zien het nu snel donker worden.

Anticipatie

Op vrijdag doe ik eigenlijk niet veel meer dan anticiperen op mijn vertrek morgenmiddag naar Thailand. Eergisteren heb ik daarvoor mijn ticket gekocht, inclusief lucratieve smokkeldeal. Er gaat nog steeds door mijn heen “wat als…”  en “zou er niet tóch iets in die tas kunnen zitten wat me in de problemen gaat brengen?”

Ik breng de vrijdag door op een bankje in een park met het lezen van boeken: A Town Like Alice en de Lonely Planet van Thailand, het land achter de horizon van mijn reis. De zon schijnt en het leven is mooi.