Gisterenavond laat heb ik me nog snel even opgegeven voor de jungle tour in het Pangandaran National Park. Er is maar één tour die door iedereen wordt aangeraden en dat is de tour van Pak Toha, een Javaan met stoere paardenstaart. In de ochtend zou ik horen of de jungle tour door zou gaan, want hij gaat pas lopen met minimaal vier deelnemers. En als ik mij in alle vroegte bij zijn kantoortje meld staan er inderdaad nog drie andere deelnemers te wachten. We kunnen direct op pad.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Maandag 15 oktober 1990

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Op weg naar Pangandaran in twee dagen

Laatste update: 6 december 2020

Visafslag

Het Pangandaran National Park beslaat het complete schiereiland vanaf het punt dat de landengte waar het dorp op ligt overgaat in jungle. Maar voordat we ons in de jungle storten brengen we een bezoek aan de visafslag van het dorp, waar op dit vroege tijdstip zojuist de verse vangst wordt binnengebracht en gesorteerd. We komen er nou eenmaal toch langs. Even verderop worden ook de eerste vissen al geveild. Het is altijd boeiend om op zo’n locale vismarkt een tijdje je ogen de kost te geven. Er gebeurt van alles om je heen. Gelukkig kan ik goed tegen vislucht.

  • visafslag pangandaran
    Op de visafslag wordt de zojuist binnengebrachte vis gewogen en gesorteerd.
  • visafslag pangandaran
    Even verderop wordt de uitgezochte vis geveild.

Dan beginnen we onze jungle tour in het Pangandaran National Park. Het eerste stukje is nog bekend van gisteren: het wandelpad naar het westelijke koraalstrand. En ook nu weer overal apen om ons heen. Het zijn Javaanse makaken. We klimmen over de gladde rotsen aan het eind van het strand en lopen onderlangs de steil overhangende kliffen over een ander deel van het strand. Waar de branding tegen de rotsen stukslaat gebeurt dit met bijzonder veel geweld, zonder dat er nou echt veel wind staat.

kliffen bij Pangandaran
We starten met een wandeling onder de overhangende kliffen boven het strand.

Grootste bloem ter wereld

Dan slaan we linksaf een pad omhoog de jungle in en verlaten we het strand. Als er iets interessants te vertellen is, stoppen we voor tekst en uitleg van onze gids. We volgen de droge bedding van wat in tijden van regen een wilde beek moet zijn. Maar er is nu al een week geen regen gevallen hier. Dan komt het pad uit bij een poel waarin nog wel voldoende water zit. Die bevindt zich op een terrasvormige plek op enkele tientallen meters boven de oceaan. Ik lig er als eerste in, want ik heb wel zin in een verfrissend bad. Een bad met ocean view.

pangandaran national park
Ik hoef niet lang te twijfelen om in de grote natuurlijke badkuip te springen, met uitzicht over de oceaan.

De volgende etappe brengt Pak Toha ons langs een waterval. Want wat is een jungle tour zonder waterval? Iets specialer is de plek waar onze gids de grootste bloem ter wereld weet te spotten. En waarschijnlijk ook de bloem met de meest walgelijke geur: de Rafflesia. We komen even dichtbij de enorme bloem om snel een foto te nemen en die naar ruikt naar bedorven vlees. En we lopen daarna dus maar snel weer door.

rondreis indonesië
rafflesia bloem in pangandaran national park
Een exemplaar van de grootste en minst welriekende bloem ter wereld, de Rafflesia. Twee records in één bloem!

Chinese vechtfilm

De rest van de tocht door het Pangandaran National Park gaat verder door een indrukwekkend stuk natuur, waar overal de meest kleurrijke vlinders om ons heen fladderen en we horen de verre roep van de neushoornvogel. Maar we krijgen hem niet te zien. Tenslotte komen we de jungle uit op het oostelijke strand, waar nog een bezoek aan grotten op het programma staat. We kunnen er alleen niet in. Reden is dat daar net op dit moment een Chinese vechtfilm wordt opgenomen. We zien geschminkte acteurs met kale hoofden en anderen met vlechtjes rondlopen, maar fotograferen is streng verboden om de een of andere reden.

strandje in het pangandaran national park,
Af en toe duiken beneden je verlaten strandjes op.

Als ik terug in het dorp ben doe ik mij te goed aan een avocado sandwich en een joekel van een omelet. Ik kijk terug op een lekker dagje door de jungle sjouwen, iets wat ik al weer te lang niet gedaan heb. De laatste uurtjes van de dag besteed ik op mij favoriete koraalstrand waar ik aan de hand van de Lonely Planet van Indonesië de volgende etappe van mijn reis voorbereid, die morgen vroeg al van start gaat.

Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Sensatie op de boot van Kalipucang naar Cilacap

Pangandaran National Park revisited

In de zomer van 2014 heb ik voor een tweede keer een bezoek gebracht aan Pangandaran, waar de tijd ook niet heeft stil gestaan. Zo was er de tsunami van 17 juli 2006 met honderden slachtoffers. De bordjes met daarop de tsunami vluchtroutes waren mij bij mijn bezoek in 1990 nergens te vinden.