Na vijf dagen een beetje Robinson Crusoë te hebben uitgehangen op het onbedorven Pulau Tioman ben ik gisteren weer in de grote stad aanbeland. Een groter contrast kan je je haast niet voorstellen: van een rieten hutje op het strand naar een haast futuristische metropool. En juist die verscheidenheid is het aardigste van het reizen door dit deel van Azië. De komende dagen staat Singapore dus op het programma. Maar voordat ik de stad ga verkennen, eerst nog wat logistieke dingetjes regelen.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Woensdag 26 september 1990

Liquiditeitsprobleem

Ik heb een liquiditeitsprobleem. Gisterenavond heb ik nog het laatste restje Maleisische ringgits kunnen omwisselen, net genoeg voor een hamburger en een cola voor het avondeten. De rest van mijn reiskapitaal zit op dit moment opgesloten in een hele stapel travelers cheques, maar die kan ik pas na 11 uur vanochtend inwisselen voor Singapore dollars. Eén of andere rare regel bij alle banken hier.

Dan maar op een lege maag naar het postkantoor waar in ieder geval een hele stapel post op mij zal liggen te wachten. Het postkantoor van Singapore ligt op een heel fraai punt, aan de monding van de Singapore River en vlakbij de Merlion, het standbeeld van een vis met het hoofd van een leeuw, dat symbool staat voor Singapore. Op een bankje bij dat beeld ga ik lekker in het zonnetje mijn brieven uit Nederland lezen. Om klokslag elf uur vlieg ik de eerste de beste bank binnen om daar de felbegeerde Singapore dollars te halen.

ontmoetingen in singapore
Het General Post Office van Singapore ligt aan de monding van de Singapore River.
ontmoetingen in singapore
De Merlion, lijkt ook wel op een zeemeermin met leeuwenkop. Al jaren hét symbool van Singapore.

Orchard Road

Foto’s kan ik al twee dagen niet meer maken met mijn trouwe Minolta camera. De camera functioneert nog wel, maar de Tokina zoomlens heeft het totaal begeven. En net als eerder bij mijn ziekenhuisopname in China heb ik nu weer de mazzel dat ik bij een bepaald soort ongemak net op de juiste plek ben om dat te verhelpen. Want waar heb je een grotere keuze aan (goedkope) fotoapparatuur dan in Singapore? En zo besteed ik een paar nuttige uren in de shopping malls van Orchard Road waar je de ene na de andere fotozaak vindt. Net zo lang tot ik tevreden naar buiten loop als trotse bezitter van een spiksplinternieuwe Koboron 28-70mm lens. En dat voor een bedrag van nog geen 150 gulden.

Ik ga dat ding natuurlijk gelijk testen. Ik draai hem op mijn camera en richt die op de inmiddels schemerige gebouwen van Orchard Road. Een stem achter mij vraagt of de foto’s een beetje lukken. Het is Sheree uit Californië, die ik ook al even kort was tegengekomen op de boot naar Tioman. We hebben een gezamenlijke interesse voor fotografie en we spreken voor morgen af om wat.

De geurvreter

Als ik in het donker terug loop naar mijn hostel in Bencoolen Street, word ik in een park aangesproken door een heer met Aziatisch uiterlijk, keurig in het pak, in perfect Engels. Type zakenman op business trip. Hij vraagt mij waar ik mijn teenslippers heb gekocht en wat de prijs ervan was. Nogal een idiote vraag voor zo’n man denk ik nog, in een stad waar je werkelijk alles kan vinden wat je nodig hebt en zeker zo’n paar teenslippers, die mij ongeveer een gulden hebben gekost. Zijn vragen worden steeds specifieker: “Hoe lang doe je met die slippers?” en “Krijg je geen pijn tussen je tenen van het dragen?”

ontmoetingen in singapore
Singapore by night, wees op je hoede voor vreemde types…

En dan komt de hamvraag “Vind je het goed als ik er even aan kan ruiken?” Dat weiger ik natuurlijk. Wat een creep. “Het is OK, hoor”, zegt hij dan. “Ik weet wat ik doe, ik heb daar veel ervaring mee”. Niet dat dit mij nou overtuigde, maar meer uit nieuwsgierigheid wat daar nou achter zou kunnen zitten, overhandig ik hem één slipper. Hij houdt het ding tegen zijn neus, precies de plek waar het stukje rubber zit dat tussen je tenen zit, en inhaleert krachtig. Nu ben ik het zat, ruk dat ding uit z’n handen en zorg dat ik me uit de voeten maak, terwijl hij me nog dingen na roept als “Stop! Ik wil nog meer ruiken!” en “Kijk uit voor de politie!”  -Volslagen geschift dus. En zo komt er een bizar slot aan deze dag vol ontmoetingen in Singapore.