De ochtend dat ik Australië ga verlaten is het stralend weer. Dit na een flinke periode van stilstand in Sydney, aanvankelijk veel feesten maar daarna ook tot zeven dagen per week werken om aan geld te komen voor de verlenging van mijn reis naar Nieuw-Zeeland. Het reisvirus kriebelt weer hevig en van pure opwinding sta ik al om zes uur naast mijn bed, terwijl het vliegtuig van Sydney naar Auckland pas om elf uur vertrekt.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Maandag 4 maart 1991
Wat hieraan vooraf ging lees je in:
Hoe vindt een backpacker werk in Sydney
Laatste update: 27 februari 2021
Geschatte leestijd: 4 minuten
Allemaal goed nieuws
Ik neem afscheid van de mensen op mijn slaapzaal; de meesten net als ik, voor een langer verblijf in Sydney en ook via allerlei baantjes bezig om hun reiskas weer te spekken. En zo doende ben ik natuurlijk ook veel te vroeg op de luchthaven voor mijn vlucht van Sydney naar Auckland. Tijd genoeg dus nog om een kop koffie te nemen met, toe dan maar, gebak. Tja, vergeten te ontbijten, dus de trek knaagt aan mij. In de cafetaria ligt een exemplaar van de Sydney Morning Herald. Er wordt melding gemaakt van de capitulatie van Irak in de Golfoorlog. Allemaal goed nieuws op deze stralende ochtend.
Dag Sydney, Hallo Auckland
Om half elf stap ik aan boord van de Boeing 747 van Qantas, waar ik bij de check-in een plaats bij het raam heb gevraagd. Niet veel later zie ik Australië onder mij verdwijnen. Nog even een blik op de prachtige baaien van Sydney en dan alleen nog maar zee onder mij, de Tasman Zee. Twee en en half uur vliegen later bereiken we Auckland. Vanuit de lucht is Nieuw-Zeeland veel groener: als je niet beter zou weten zou je verwachten dat we Ierland naderden.
Dag is snel voorbij
Als ik de aankomsthal binnenloop zie ik dat we op deze toch relatief korte vlucht toch al even drie hele uren zijn uitgelopen: de locale tijd is 5 uur ’s middags! Weg dag. De tijd vliegt letterlijk. Het duurt even voor dat ik in het centrum een voordelig hostel heb gevonden dat ook plaats heeft. En als ik dan eenmaal een plek voor de nacht heb gevonden heb ik niet al te veel energie meer om nog de straat op te gaan. In vergelijking met Sydney is het ook vrij kalm hier en ik neem me voor mijn echte kennismaking met Auckland tot morgen uit te stellen.
Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:
De Coast to Coast Walkway in Auckland
