De ochtend na mijn wandeling door de Kauaeranga vallei word ik wakker met het idee om mijn verblijf op het Coromandel schiereiland nog wat te rekken, want verderop moeten allemaal mooie baaien liggen te wachten om ontdekt te worden. Dus vat ik post aan de noordelijke uitvalsweg van Thames, voor een lift die me verder het schiereiland op brengt.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Zaterdag 9 en zondag 10 maart 1991

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Coromandel: de beklimming van de Pinnacles

Laatste update: 7 januari 2021

Teletubbieslandschap

In totaal drie liften heb ik nodig om het 54 kilometer verderop gelegen dorp Coromandel te bereiken. De weg geeft onvergetelijke panorama’s over de Firth of Thames, de baai met aan de overkant de Hunua Ranges en daarachter Auckland. Verspreid over de baai diverse grotere en kleine vulkanische eilanden. En aan deze kant rijden we af en toe door een Teletubbieslandschap. Het is weer een zonnige dag en het zicht is ongekend helder. Zo ver als je hier regelmatig kan kijken, is ongekend voor Europese begrippen, waar veel meer fijnstof in de atmosfeer hangt.

panorama coromandel schiereiland
Uitzicht over de baai vlak voor we in het plaatsje Coromandel aankomen.
kustweg coromandel
Ik lift langs de westkust omhoog verder het Coromandel schiereiland op. Wat een fantastische weg!

In het ingedutte Coromandel blijf ik even rondhangen om mij te oriënteren op de mogelijkheid hier te overnachten en met een georganiseerde wandeltocht mee te gaan, maar die vertrekt pas over enkele dagen verneem ik bij de locale hostel. In een kleine food store stel ik een eenvoudige lunch samen die ik in een parkje op eet. Daarna besluit ik verder te liften naar Whitianga, aan de oostkust. Het lijkt onbegonnen werk, met gemiddeld één auto per 10 minuten, maar binnen het uur ben ik toch weer op weg.

A Perfect Day in Coromandel

Liften in Nieuw-Zeeland is een feest. Je hebt bijna altijd een boeiend contact met de bestuurder en eventuele inzittenden. In dit geval een hele familie die een tourtje over het Coromandel schiereiland aan het maken is. Dus zijn bij deze rit de fotostops inbegrepen. En die zijn er plenty want bij elke bocht heb je de neiging om te stoppen en te genieten van weer een mooi panorama. En zo kom ik zelf ook nog eens op de foto.

strand bij whitianga, coromandel
Tijdens één van de fotostops met mijn liftgevers ga ik zelf ook op de foto.

In Whitianga word ik pal voor de backpackers’ hostel afgezet. Aan de overkant ligt het heerlijke strand van de Mercury Bay dus dat wordt even een duik nemen vanmiddag. Een rustige plaats, maar alweer een magnifiek en weids uitzicht. De rest van de middag geniet ik daarvan met een muziekje erbij, terwijl ik wat schrijf en lees op het terras van de hostel. Bij de locale winkel koop ik voor het avondeten een éénpansmaaltijd (spaghetti-in-tomatensaus-met-worstjes-uit-blik) en terwijl ik dat aan het consumeren ben zet de ondergaande zon achter mij de baai in lichterlaaie. Such a Perfect Day.


baai van whitianga, coromandel
Mercury Bay bij Whitianga aan de oostkust van de Coromandel: een schitterende baai en nog helemaal onontdekt.

Muesli

Op zondag, wanneer zo mogelijk heel Whitianga in coma lijkt te liggen, blijf ik niet al te lang in mijn bed liggen, gewekt door de prikkende nazomerzon in mijn ogen. Gelukkig blijkt er nog één winkel open waar ik een liter melk kan kopen waarmee ik een heerlijk muesli-ontbijt kan maken. Muesli is een echte ontdekking van mij in Nieuw-Zeeland. Je kan hier in alle supermarkten je eigen muesli samenstellen door uit diverse bakken met granen, noten en gedroogde vruchten te graaien en alles bij de kassa af te laten wegen. Ik teer al weer enkele dagen op de kilo cereals die ik in Thames heb ingekocht voordat ik de Pinnacles beklom. En dat met een verse plons melk is onweerstaanbaar.

wegwijzer in nieuw-zeeland
Verder liften op een driesprong. Lang wachten op een lift hoef je niet, ook al komen er helemaal niet zo veel auto’s langs in dit stille gebied.
farm land coromandel
Heldere dagen zoals deze zijn eerder regel dan uitzondering in Nieuw-Zeeland.
kerk in thames, nieuw-zeeland
Thames is uitgestorven op zondagmiddag.

Zonsondergangen in de Coromandel

Ondanks de stilte op deze zondagochtend weet ik toch weer binnen het kwartier een lift te krijgen de plaats uit. Ditmaal van een man in een Landrover, die vertelt betrokken te zijn bij het redden van gestrande walvissen langs de kust van Nieuw-Zeeland. Zo geeft hij voorlichting in de kustplaatsen aan bewoners, hoe te handelen bij een dergelijke stranding. Via Coroglen en Hikuai kom ik aan het begin van de middag weer terug aan in Thames, de grootste plaats van het Coromandel schiereiland. Ik spendeer de rest van de middag o.a. met het reorganiseren van mijn bagage waar ik 5 kilo uithaal dat tot aan het einde van mijn verblijf in Nieuw-Zeeland niet meer nodig is en stuur dit alvast vooruit naar het postkantoor van Christchurch. En qua zonsondergangen herhaalt zich de geschiedenis weer. Was die van vandaag nou nog mooier dan die van gisteren?

Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Tussenstop in Taupo