Het is vrijdag 21 september, het begin van de herfst. Daarom houd ik er met mijn planning rekening mee om nu snel dit halfrond te verlaten en mijn reis voort te zetten op het zuidelijk halfrond. Want daar begint zo direct de lente. Kwestie van planning dus. Voorlopig zit ik nog even een paar dagen op het paradijselijke Tioman, voor de zuidwestkust van het Maleisisch schiereiland. Ik ben het rondreizen even moe, en gebruik deze break vooral om mij voor te bereiden op Indonesië. Maar ondertussen valt er op Tioman ook nog genoeg te beleven.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Vrijdag 21 t/m maandag 24 september 1990
Wat hieraan vooraf ging lees je in:
Op de boot naar Tioman eiland
Laatste update: 3 januari 2021
Het leven aan het strand van Tioman
Tioman heeft een zeer eenvoudige infrastructuur: er is weliswaar een vliegveld en daarnaast beschikt het eiland over één weg, die een kilometer of vijf lang moet zijn en vanuit het vliegveldje langs wat kleine kampongs en een paar eenvoudige guesthouses langs het strand voert. Er is één luxe resort op het eiland en dat is het Berjaya Resort aan een eigen stuk strand. De rest van het eiland is behoorlijk ongerept met veel jungle.
Het leven speelt zich dus vooral langs de zee en op het strand af. Helemaal geen slechte plek om je een paar dagen terug te trekken uit het reizigers gebeuren en nieuwe energie op te doen voor een volgende bestemming. De vrijdag besteed ik daarom ook vooral in en rond mijn eenvoudige optrekje aan het strand, dat ik gisteren al heb omgedoopt tot Huize Welgelegen. De weg waar ik het hierboven over heb, is niet veel breder dan een fietspad. Via deze weg doe ik wat verkenningen, vandaag in zuidelijke richting. Bij het piepkleine vliegveld, waar elke dag drie vliegtuigen aankomen en vertrekken, kan ik met enig geluk een travellercheque inwisselen.
Wat je doet met een dagje regen
De zaterdag brengt regen. Aardig wat zelfs. Toch ook wel weer knus, zo in mijn A-frame hutje met het gekletter op je dak. Ik hoef in ieder geval niet vroeg op te staan voor de een of andere ambitieuze wandeltocht. In plaats daarvan ontbijt ik uitgebreid in het restaurant dat bij de hutjes hoort. En terwijl ik ontbijt pluis ik de Lonely Planet van Indonesië uit om me een beeld te vormen van de vele bestemmingen die ik hier zou kunnen bezoeken. Op een landkaartje teken ik alvast een paar mogelijke routes door Indonesië in. De verdere dagroutine bestaat uit eten, zwemmen, douchen, lezen en schrijven.
De eilandoversteek
Op zondag is het weer dermate opgeknapt dat ik na een korte voorbereiding vertrek voor een wandeltocht naar de andere kant van Tioman eiland. Ik bevind mij aan de westkant van het eiland en er gaat een pad door de jungle naar een strand aan de oostkant, waar een kleine kampong is met de naam Juara. Om er te komen moet je een pad over de centrale bergrug nemen. Op de eerste splitsing op het pad kies ik direct al de verkeerde aftakking, waardoor ik me volledig in de nesten werk. Onverrichter zake keer ik terug en kies de andere aftakking. Dat helpt. Dat pad maakt in korte tijd een steile klim, maar ik heb nog steeds klimbenen sinds de jungletreks die ik in Thailand deed.
De jungle op Tioman is uitbundig en adembenemend. Overal hoor je dieren, maar je ziet ze zelden. De oversteek duurt een kleine twee uur en als beloning neem ik op het uitgestorven strand van Juara een snoekduik in de branding. Trek heb ik ook gekregen, dus ik bestel een kokospannenkoek bij een kleine warung. Op de terugtocht zie ik ook daadwerkelijk een aantal dieren waarvan ik tot nu toe alleen de geluiden had gehoord: een paar makaken, een varaan en een paar flink uit de kluiten gewassen eekhoorns.
Voldaan arriveer ik aan het einde van de dag terug bij mijn hutje, Huize Welgelegen waar ik nog een half uurtje voor de deur ga liggen snorkelen in de branding.
Tioman vanuit de hangmat
Maandag is weer een stralende dag met veel zon. Ik pak een klein tasje in met mijn fototoestel en wat zwemspullen en loop noordwaarts naar een stille baai, waar ik een hangmat vind die blijkbaar ik achtergelaten door iemand. Ik neem plaats en blijf zo heerlijk een paar uur hangen. En dat went verbazend snel. Het snorkelen gaat niet lukken vandaag, want er staat veel wind en de branding is daardoor nogal wild. Aan het eind van deze dag besluit ik dat dit mijn laatste dag was op het eiland. Ik koop een kaartje voor de draagvleugelboot die morgenochtend om half tien naar het vaste land vertrekt.
Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:
Mijn aankomst in Singapore
Booking.com