Mijn kleren zijn nog nooit zo vuil geweest. Gisteren ben ik teruggekomen van mijn tweede jungletrek, dit maal in Mae Hong Son, en daarin zijn we door onze gids flink afgemat. De kleding die ik bij me had heb ik allemaal nodig gehad en nu ligt het in de hoek van de slaapzaal van mijn guesthouse te stinken en dampen. Geen tijd om het te laten wassen, want rond half één vertrekt mijn vliegtuig van Mae Hong Son naar Chiang Mai. Dus pak ik het goedje stevig in een plastic zak en stop het diep in mijn rugzak.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Zaterdag 25 en zondag 26 augustus 1990

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Mae Hong Son trekking: verslavender dan opium

Laatste update: 8 september 2021

Geschatte leestijd: 5 minuten


Wie vertraagt de vlucht van Mae Hong Son naar Chiang Mai?

Het stuk naar de luchthaven kan ik gewoon lopend afleggen, zo dicht ligt hier alles bij elkaar. Eén keer per dag komt hier een vliegtuig van Thai Airways. Dat vliegt de route Bangkok – Mae Hong Son – Chiang Mai. En de volgende dag deze route in omgekeerde volgorde. Nadat ik mijn rugzak heb ingecheckt kijk ik tegen een nog leeg platform aan. Nou ja, leeg qua vliegtuigen dan. Want het ene vliegtuig van vandaag is nog niet gearriveerd. Wel zie ik een kluitje mensen staan er wordt driftig heen en weer gelopen door enkelen.

Dan komt er ineens beweging in het groepje mensen, waarvan enkele dames in nette lange rokken. Er wordt een spandoek uitgerold en de dames gaan met het spandoek in het gelid staan. Het lijkt op een welkomstcomité. Kort daarna landt het kleine propellervliegtuig van de Thaise luchtvaartmaatschappij. Haastig wordt de trap naar het toestel toegerold en als de deur opengaat stappen er slechts enkele mannen uit, waarvan één in onberispelijk maatpak. Een meneer uit het gezelschap op de luchthaven loopt zichtbaar gespannen op hem af en de heren begroeten elkaar op traditioneel Thaise wijze met de handen bijeen voor hun gezicht, terwijl ze een buigende beweging met het hoofd maken. Dan krijgt de meneer uit het vliegtuig een bloemenkrans aangeboden die hij plechtig met twee handen aanpakt en met zich meedraagt.

VIP

Het is kennelijk een of andere VIP uit de hoofdstad die dit afgelegen provinciestadje met een bezoek komt vereren. Erg lang om dit allemaal te observeren krijg ik niet, want ik word met de overige wachtende passagiers gemaand aan boord te stappen om de opgelopen achterstand niet verder op te laten lopen. Nog voor we opstijgen worden alle passagiers van het obligatoire glaasje vruchtensap voorzien, want daar zal tijdens de vlucht van Mae Hong Son naar Chiang Mai, die niet meer dan een half uurtje in beslag neemt, geen tijd voor overblijven.

vliegtuig van mae hong son naar chiang mai, thai airways, mae hong son luchthaven,
Aankomst van het vliegtuig in Mae Hong Son
mae hong son luchthaven
Het welkomstcomité staat klaar op de luchthaven van Mae Hong Son
mensen op de luchthaven van mae hong son, man met bloemenkrans
De VIP (geen idee wie of wat) heeft zojuist een bloemenkrans in ontvangst genomen.

In Chiang Mai aangekomen leg ik, net als in Mae Hong Son, de afstand naar het centrum ook lopend af. Ook hier is die afstand niet al te ver (klein uurtje), in ieder geval niets in vergelijking met wat ik de afgelopen vier dagen allemaal niet afgelopen heb door de bergen bij Mae Hong Son. Ik logeer weer in de youth hostel, die bevalt me prima: het is er schoon en de prijs is laag.

Op orde komen in Chiang Mai

Ik heb anderhalve dag (vandaag en morgen) nodig in Chiang Mai om op orde te komen. Eerste prioriteit is mijn walmende zak met vuil wasgoed laten wassen. En dezelfde dag nog schrijf ik me in voor nog één jungletrek. Verslaafd aan trekkings, weet je nog? Dat doe ik bij Daret’s Guesthouse, op aanraden van Michelle, die ik in Pai was tegengekomen. En ik kende dit tentje al wel, want ik had er al een keertje geluncht en daar ook naar hun trekkings geïnformeerd.

Op zondag wissel ik weer een travellercheque in zodat ik weer wat cash heb om wat eten te kopen. Sinds ik terug ben van de laatste trekking heb ik flink veel last van honger. Zeker te veel ingeteerd op mijn reserves. Nu is dat in een land als Thailand niet echt een probleem met overal zo veel heerlijk en goedkoop eten voorhanden. En ik kan er niets aan doen, maar om die reden lunch ik vandaag twee keer.

Het laatste wat ik nog moet kopen is briefpapier, want ik heb veel verhalen, maar nog geen papier om die op te schrijven voor het thuisfront. Aan het eind van de dag haal ik mijn was op en die herken ik niet meer terug: zo schoon, fris en gladgestreken heb ik mijn was nog nooit gehad en dat alles voor 35 Baht! En daarmee is alles in gereedheid gebracht voor het volgende jungleavontuur dat morgen begint.


Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Wat maakt een trekking in Noord Thailand zo leuk?


Booking.com