Als je gewend bent om alleen te reizen, ben je vooral bezig met wachten als je dan weer eens een keertje met anderen op reis gaat. Vooral als dat drie vrouwen zijn. Uiteindelijk vertrekken we anderhalf uur later dan afgesproken en dat pas nadat alle dames er echt helemaal zeker van zijn dat ze al hun spulletjes hebben gepakt en er nog een aantal last-minute aankopen zijn gedaan in de locale toko. Maar om half twaalf zijn we dan toch echt op weg… de Bromo wacht op ons!

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Zondag en maandag 4 en 5 november 1990

Het Bromo concept

Het concept van een Bromo tour is eenvoudig en lichtelijk spartaans. De berg ligt ten oosten van de stad Malang, waar we vandaag vertrekken. We reizen met de bus naar Probolinggo, een stad ten noorden van de vulkaan, aan de noordkust van Java. In Probolinggo stappen we over op een minibusje dat ons naar Ngadisari brengt, een dorpje op de rand van de vulkaan. Als je er vroeg in de middag al bent, kan je alvast wat van de omgeving genieten, maar je gaat vooral vroeg naar bed in één van de eenvoudige hotelletjes, want om drie uur in de ochtend gaat de wekker voor de tocht door de krater en de beklimming van de caldera voor een zonsopkomst die je voor altijd bij moet blijven.

Planning voor de Bromo

De drie dames, de Zweedse Maria en Annalena en de Nederlandse Ida, zitten met hun volgepakte rugzakken in de bus naar Probolinggo en ik alleen met een klein rugzakje met wat extra kleding en toiletartikelen. De bulk van mijn bagage ligt nog in Malang. Dat komt omdat mijn reisplannen afwijken van die van de dames, die na hun Bromo avontuur verder naar Bali zullen reizen. Ik heb echter het plan opgevat om de krater van de Bromo lopend te doorkruisen en deze via de westkant weer te verlaten en de berg weer af te dalen in de richting van Malang. Een flinke wandeling, maar ik heb er echt zin in.

Zweedse meute

In Probolinggo weten ze wel raad met toeristen die de berg op willen. Er worden exorbitante prijzen voor het vervoer gevraagd. Er voegen zich nog twee Zweedse dames bij ons, waardoor we een betere deal voor een ‘eigen’ busje kunnen maken. En zo zit ik dus met een grotendeels Zweedse meute in een busje dat al slingerend zich een weg omhoog baant de Bromo op. De meesten van ons zijn een beetje misselijk van de rijstijl van het mannetje dat het busje bestuurt. De frisse lucht boven doet ons dan ook goed als we uitstappen.

In Café Lava, waar ze ook kamers verhuren kunnen we een zespersoonskamer krijgen voor een vriendenprijsje (10.000 roepia’s), want deze is net klaar en wij zijn de eerste gasten. Dat brengt dan weer geluk voor onze gastheren. Behalve een lekkere maaltijd is hier boven verder weinig te doen als het eenmaal donker is, dus gaan we maar vroeg naar bed. Wetende dat de wekker genadeloos af zal gaan midden in de nacht.

’s Nachts naar de bodem van de krater

Sneller dan ik voor mogelijk had gehouden zijn we binnen vijftien minuten nadat de wekker om 02h45 ging al op pad. Elk van ons met een deken uit de hostel omgeslagen want de nacht is koud hier boven. De volle maan schijnt op ons pad door de zandzee van de kraterbodem en het is vrijwel windstil. Het is een betoverend gezicht met voor ons de twee caldera’s: rechts een mooie regelmatige kegel met verticale ribbels, en links de caldera die er wat rommelig uitziet, maar dat is wel degene die we gaan beklimmen.

Als een indiaan

Als één van de eersten bereiken we de top, het laatste stuk geholpen door een kaarsrechte trap. De rand is niet breder dan een meter, met onder ons het gapende gat van de krater. Je wil je hier niet verstappen. Ik zoek een stil plekje en hurk neer om het schouwspel rustig op me in te laten werken. Het is nog donker en uit de diepte van de krater komt een pluimpje rook omhoog. Annalena vindt dat ik er als een indiaan uitzie met mijn in de wind wapperende haren de deken om mij heen geslagen.

bromo
Genieten op de rand van de Bromo terwijl de eerste zonnestralen over het land glijden.
bromo
Terwijl de zon hoger klimt schijnt de maan haar laatste licht van de nacht over het surrealistische landschap van de Bromo.

Maar nog is de zon niet op. En als dan toch nog vrij plotseling de eerste stralen over het Oost-Javaans landschap heen glijden, zetten deze de hele omgeving in lichterlaaie. Tegelijk met het opkomen van de zon steekt er een gure wind op. Met tintelende vingers neem ik de een na de andere foto. Ik weet van gekkigheid niet waar ik moet richten voor de mooiste opname. Naar het oosten waar de gouden zon zijn opwachting maakt, naar noorden waar de geribbelde krater in een magisch mengsel van zon -en maanlicht staat, naar het zuiden, waar de hoge wolkflarden een dieproze gloed krijgen of naar het westen waar de lucht weer donkerpaars is.

bromo
Voor de toerist die ’s ochtends vroeg nog te moe is om zelf te lopen, is het mogelijk de 2km lange wandeling op de rug van een pony te doen.
bromo
De vele kleuren van de de krater onder de eerste zonnestralen.
bromo
Eén van de mannetjes die hun pony’s verhuren voor ritjes door de krater van de Bromo.
bromo
De twee cadera’s in de krater van de Bromo.

Eenakter van moeder natuur

We zijn doodstil geworden van deze eenakter van moeder natuur. Zwaar onder de indruk en nu opgewarmd door de zonnestralen die met de minuut aan kracht winnen, lopen we over de kraterbodem terug naar Café Lava voor een hartig ontbijt. Als dat achter de kiezen is, neem ik afscheid van Annalena, Ida en de andere meiden en om zeven uur start ik mijn wandeltocht zoals gepland. Weer terug de krater in maar nu om de beide kegels van de Bromo heen. Ik verlaat de krater aan de westkant en zodra ik op de westrand ben aanbeland krijg ik een fraai uitzicht op de 3676 meter hotel Semeru vulkaan, de hoogste top van Java.

bromo
Café Lava in Ngadasari biedt ons een gloednieuwe zespersoonskamer aan voor weinig.

Bergafwaarts terug naar Malang

Hier vandaan alleen nog maar bergafwaarts. Ik wandel een uur of drie door en kom door het dorp Gubugklakah. Daar laat ik me in een busje met bestemming Malang ploffen na er tegen die tijd toch al weer zo’n 25 kilometer op hebben zitten. Terug in de Bamboe Denn Guesthouse in Malang neem ik een heerlijke mandi  en krijg spontaan een grote schaal met stukken papaya uit de koelkast in mijn handen geduwd van gastvrouw Jenny. Wat een dag weer!

bromo
Er vertrekken wandelroutes in diverse richtingen vanaf de Bromo.
bromo
De westkant van de Bromo krater is eens stuk groener dan de zanderige oostkant.
bromo
Gubukklakah ligt nog boven de wolken als ik er op mijn afdaling doorheen wandel.