Gisterenavond laat heb ik me nog snel even opgegeven voor de jungle tour in het Pangandaran National Park. Er is maar één tour die door iedereen wordt aangeraden en dat is de tour van Pak Toha, een Javaan met stoere paardenstaart. In de ochtend zou ik horen of de jungle tour door zou gaan, want hij gaat pas lopen met minimaal vier deelnemers. En als ik mij in alle vroegte bij zijn kantoortje meld staan er inderdaad nog drie andere deelnemers te wachten. We kunnen direct op pad.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Maandag 15 oktober 1990
Wat hieraan vooraf ging lees je in:
Op weg naar Pangandaran in twee dagen
Laatste update: 6 december 2020
Visafslag
Het Pangandaran National Park beslaat het complete schiereiland vanaf het punt dat de landengte waar het dorp op ligt overgaat in jungle. Maar voordat we ons in de jungle storten brengen we een bezoek aan de visafslag van het dorp, waar op dit vroege tijdstip zojuist de verse vangst wordt binnengebracht en gesorteerd. We komen er nou eenmaal toch langs. Even verderop worden ook de eerste vissen al geveild. Het is altijd boeiend om op zo’n locale vismarkt een tijdje je ogen de kost te geven. Er gebeurt van alles om je heen. Gelukkig kan ik goed tegen vislucht.
Op de visafslag wordt de zojuist binnengebrachte vis gewogen en gesorteerd. Even verderop wordt de uitgezochte vis geveild.
Dan beginnen we onze jungle tour in het Pangandaran National Park. Het eerste stukje is nog bekend van gisteren: het wandelpad naar het westelijke koraalstrand. En ook nu weer overal apen om ons heen. Het zijn Javaanse makaken. We klimmen over de gladde rotsen aan het eind van het strand en lopen onderlangs de steil overhangende kliffen over een ander deel van het strand. Waar de branding tegen de rotsen stukslaat gebeurt dit met bijzonder veel geweld, zonder dat er nou echt veel wind staat.
Grootste bloem ter wereld
Dan slaan we linksaf een pad omhoog de jungle in en verlaten we het strand. Als er iets interessants te vertellen is, stoppen we voor tekst en uitleg van onze gids. We volgen de droge bedding van wat in tijden van regen een wilde beek moet zijn. Maar er is nu al een week geen regen gevallen hier. Dan komt het pad uit bij een poel waarin nog wel voldoende water zit. Die bevindt zich op een terrasvormige plek op enkele tientallen meters boven de oceaan. Ik lig er als eerste in, want ik heb wel zin in een verfrissend bad. Een bad met ocean view.
De volgende etappe brengt Pak Toha ons langs een waterval. Want wat is een jungle tour zonder waterval? Iets specialer is de plek waar onze gids de grootste bloem ter wereld weet te spotten. En waarschijnlijk ook de bloem met de meest walgelijke geur: de Rafflesia. We komen even dichtbij de enorme bloem om snel een foto te nemen en die naar ruikt naar bedorven vlees. En we lopen daarna dus maar snel weer door.
Chinese vechtfilm
De rest van de tocht door het Pangandaran National Park gaat verder door een indrukwekkend stuk natuur, waar overal de meest kleurrijke vlinders om ons heen fladderen en we horen de verre roep van de neushoornvogel. Maar we krijgen hem niet te zien. Tenslotte komen we de jungle uit op het oostelijke strand, waar nog een bezoek aan grotten op het programma staat. We kunnen er alleen niet in. Reden is dat daar net op dit moment een Chinese vechtfilm wordt opgenomen. We zien geschminkte acteurs met kale hoofden en anderen met vlechtjes rondlopen, maar fotograferen is streng verboden om de een of andere reden.
Als ik terug in het dorp ben doe ik mij te goed aan een avocado sandwich en een joekel van een omelet. Ik kijk terug op een lekker dagje door de jungle sjouwen, iets wat ik al weer te lang niet gedaan heb. De laatste uurtjes van de dag besteed ik op mij favoriete koraalstrand waar ik aan de hand van de Lonely Planet van Indonesië de volgende etappe van mijn reis voorbereid, die morgen vroeg al van start gaat.
Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:
Sensatie op de boot van Kalipucang naar Cilacap
Pangandaran National Park revisited
In de zomer van 2014 heb ik voor een tweede keer een bezoek gebracht aan Pangandaran, waar de tijd ook niet heeft stil gestaan. Zo was er de tsunami van 17 juli 2006 met honderden slachtoffers. De bordjes met daarop de tsunami vluchtroutes waren mij bij mijn bezoek in 1990 nergens te vinden.
4 reacties
Ha Kees, heb je toevallig nog het nummer van Pak Toha en de plek waar je bent gestart met de tour? We zouden deze graag de komende dagen gaan doen.
Hoi Berber, leuk dat jullie daar nu zijn! Naar wat ik laatst begreep is Pak Toha inmiddels met pensioen gegaan. Maar als je daar komt zijn er verschillende bureautjes waar je de tour (die hij al vanaf de jaren 80 deed), hebben voortgezet. Wel zijn er een paar plekken op het schiereiland waar je niet meer mag komen, maar dat doet niets onder aan de ervaring.
Ha Kees, wow dank voor je snelle reactie. Ha dan gaan we op zoek naar een andere gids. Heb je een gids gevonden in het dorpje pandagaran of op een andere plek? Groetjes Berber en Terence
Volgens mij was het andersom en vond de gids mij… maar inderdaad inderdaad kan je in Pangandaran makkelijk iemand vinden. Ik was er voor het laatst in 2014. Niet moeilijk iemand te vinden.