Vast ritueel hier op Bali in de ochtend: eerst een mandi nemen (lekker in de buitenlucht) en dan een prima fruitontbijt. Daar zijn ze hier op Bali echt goed in, ontbijtjes met veel fruit en altijd inbegrepen in de prijs van je overnachting, hoe eenvoudig de guesthouse ook is. Het wordt bij je op de kamer neergezet, super makkelijk dus. Terwijl ik zo aan mijn ontbijtje zit vanochtend, wordt de gisteren bestelde motorfiets voor mijn kamer geparkeerd. Vanaf nu kan ik super flexibel het hele eiland over. Ik had een tip gekregen over een superleuk plekje: Padangbai.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Maandag 12 november 1990

Op de motor naar Padangbai

Motorfietsen zijn helemaal niet duur hier. Voor drie gulden per dag ben ik de tijdelijke bezitter van een halfautomaat Honda 50cc. Model scooter. Alleen de helm die ik er bij krijg stelt echt niets voor. De jongen die de motor brengt belooft me een betere passend model bij hem in de winkel klaar te leggen als ik straks even langs rijd bij hem.

mandi
Een mandi bestaat uit een grote bak met water waaruit je met een bakje of pannetje het frisse water opschept en over je heen uit giet. Mijn mandi in Ubud staat in het achtertuintje bij mijn kamer. Lekker buiten badderen.

Eigenlijk heb ik vandaag wel eens zin in een lekker dagje aan zee op Bali. En dan niet naar het overbevolkte Kuta of Sanur in het zuiden. Ik heb natuurlijk al weer mijn licht opgestoken in de tijd dat ik hier zit, en nou schijnt het dat er in Padangbai aan de oostkust, een paar mooie strandjes te vinden zijn. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en al snel zit ik op de grote weg dat ook al het doorgaande verkeer dat over Bali heen raast kiest.

Ferries naar Lombok

Padangbai is namelijk tevens de haven van waaruit de ferries naar Lombok vertrekken, dus een belangrijke plaats op de oost-west verbinding tussen Java, Bali en de oostelijk daarvan gelegen eilanden. Zelf denk ik niet meer zo ver als Lombok te gaan, gezien de resterende tijd (twee weekjes nog) die ik op Bali heb.

Padangbai zelf bestaat uit de ferrypier met daarnaast een kleine overzichtelijke dorpskern met een strand dat vol ligt met vissersbootjes. De sfeer bevalt me heel erg goed en ik besluit eerst even iets te gaan drinken. Na wat rondvragen is me ook duidelijk waar ik dan moet zijn voor die mooie strandjes. Want het strand hier bij het centrum wordt volledig in beslag genomen door de vissersprauwen. En je ziet niet echt mensen zwemmen.

padangbai
Op het hoofdstrand van Padangbai liggen vissersboten, daarachter de ferrypier voor de boten naar Lombok.

Ananas en kokosnoot op afroep

Na een korte wandeling van nog geen kwartier daal ik af naar toch wel veruit het mooiste en fijnste strand waar ik tot nu toe ben geweest. Het strand heeft geen officiële naam, maar wordt aangeduid met “White Sand Beach”. Nou, dit is wat je noemt een vijfsterren-strand. Onbegrijpelijk dat er nog geen luxe resort is dat dit strand voor zichzelf heeft opgeëist. De enige sporen van commercie zijn twee hele eenvoudige warungs van waaruit een paar vrouwen met hun kinderen ananas en kokosnoot verkopen aan het handjevol bezoekers.

padangbai
Je hoeft maar te wenken of er wordt een sappige ananas bij je gebracht op White Sand Beach in Padangbai.

Het geelwitte fijne zand knispert fijn tussen je tenen en de zee, die is zo azuurblauw als dat hoort bij een tropisch strand. Dit afgezet met witte schuimkoppen, want de branding is vrij pittig hier. Als ik de zee in loop voel ik de onderstroom aan mijn kuiten trekken. Oppassen dus. Eten en drinken heb ik niet bij me, maar dat is, zoals gezegd, geen probleem. Want op afroep kan ik een ananas of kokosnoot bestellen, die dan ter plekke voor je neus worden schoongemaakt.

Bhagwan

Er schijnt nóg zo’n verborgen strand te zijn. Ik ga daar vandaag niet naar op zoek, ik zit hier prima, dus waarom verder zoeken? Wel is duidelijk dat ik hier zeker nog een keer wat langer terug zal komen. Er zijn voldoende leuke kleine guesthouses in het dorp om nog maar te zwijgen van de aantrekkelijke eethuisjes aan het strand. Daar eet ik ’s avonds een lekker stukje barracuda met Madita, een Duitse vrouw die bij de Bhagwanbeweging zit. Dat geeft weer eens wat andere invalshoeken aan een gesprek. En zo komt het dat ik lang nadat het donker is geworden weer op mijn motorfiets terugrijd naar Ubud. Ik heb me veel te goed vermaakt in Padangbai.