Singapore, Jakarta, maar ook Bogor, allemaal steden op een rij die ik de laatste tijd heb bezocht. Gisteren was het heerlijk wandelen was door de botanische tuinen. Maar nu heb ik even genoeg gehad van stedelijke herrie en gedoe. Tussen de coulissen door heb ik inmiddels al wel gezien dat Java buiten de steden één grote groene speeltuin is vol met jungle, vulkanen, rijstterrassen, etcetera. Dat moet ik van dichterbij bekijken. Samen met de mensen van mijn guesthouse stippel ik een tweedaags tourtje naar Lokapurna. Een dorpje aan de voet van de vulkaan Gunung Salak. En dat staat in geen enkele reisgids.

Laatste update: 16 maart 2023

Geschatte leestijd: 6 minuten


Per overdekte naaimachine naar Lokapurna

Lokapurna ligt aan de voet van de Gunung Salak, waar je vanuit Bogor zo tegenaan kijkt. Eerst doe ik wat inkopen voor onderweg, altijd handig: een rol koekjes en een zak snoepjes om uit te delen.

Om op mijn bestemming te komen moet ik met twee verschillende colts. Dat zijn van die kleine overdekte naaimachines die hier mensen vervoeren. En vervolgens nog vijf kilometer lopen. Dit alles gaat zonder landkaart. Dus ik heb wat namen opgeschreven van plaatsen waar ik heen moet en waar ik over moet stappen. En met behulp van de vriendelijke locale bevolking kom ik er wel.

In die kleine busjes passen nog verrassend veel mensen met een beetje goede wil. En hoewel die dingen af en aan rijden, is er niemand die 30 seconden wil wachten op een volgend busje maar moet iedereen perse in dat ene busje geperst worden. Ik voel me een makreel in een sardineblikje.

Hé, toeristen hier in Lokapurna?

En als je er dan eenmaal bent, en nog heerlijk vijf kilometer wandelen voor de boeg hebt, krijg je ook weer geen rust, want de lokale brommerjeugd rijdt graag een stukje met je op. Hoe dan ook, ik arriveer in het gehucht Lokapurna, waar ik het aangeraden Haji’s Place makkelijk vind. In deze eenvoudige losmen leg ik alvast mijn bed voor vannacht vast. De mensen zijn hier super aardig. Ik krijg thee en bananen aangeboden. En ik deel aan de kinderen koekjes uit.

rondreis indonesië java bali

In de middag doe ik een wandeling in de buurt en na een poosje kom ik uit bij warme bronnen in een riviertje. Hé, daar zijn toeristen. Die hebben het ook ontdekt. Dacht ik toch echt dat ik de enige buitenlander hier was vandaag. Na vijf minuten even met de voetjes in het water zijn ze echter al weer weg waarna ik de rest van de middag dit plekje voor me zelf heb.

kinderen in dorp op java

Portret! Portret!

Vroeg naar bed want op zondagochtend sta ik met de kippen op voor mijn wandeling verder de bergen in. Daar ga ik op zoek naar meer vulkanische activiteit: de zwavelbronnen van de Gunung Salak die hier ergens moeten zijn. Ik loop door ontwakende kampongs, terwijl ik toegewuifd word door vriendelijk lachende mannen, vrouwen en kinderen. Als de kinderen mijn camera zien, roepen ze Mister! Portret! Portret!

Omdat ik geen kaart van het gebied heb, moet ik echt afgaan op de aanwijzingen die ik vooraf heb gekregen, gecombineerd met de hulp van de locals. Na wat zoeken en rondvragen kom ik zo inderdaad in de buurt van waar ik zijn moet, terwijl het landschap steeds desolater wordt. Het laatste stuk is makkelijk: ik ga gewoon op de geur af. En daar zijn ze: met veel gesis ontsnappen de giftige dampen hier op een plek die de hel op aarde lijkt, terwijl die zelfde plek wordt omringd door de meest uitbundige natuur. Wat een contrast!

vulkanische activiteit bij gunung salak
Gevonden! De zwavelbronnen op de hellingen van de vulkaan Salak.

Rotte eierenlucht

Hier wil ik, net als bij de warme bronnen gisteren, ook nog wel even een paar uur blijven, ware het niet dat de rotte eierenlucht ook mij te veel wordt na een poosje. Ik doe er toch nog wel een uur of twee over om terug te komen in Lokapurna, waar ik na een kop thee het laatste stuk terug loop naar de weg waar ik weer een colt kan aanhouden in de richting van Bogor. Het eerste stuk zit ik met twee studenten in het busje, die hun Engels op mij uitproberen (en ik mijn Bahasa Indonesia op de studenten).

Terug in Abu’s Pensione in Bogor neem ik na een lange rit in een oververhit busje een koude douche en een koude cola. Dotte is ook nog steeds in de guesthouse en samen gaan we ’s avonds de foodstalls weer af om overal lekker te proeven van de Javaanse gerechten.




Booking.com
rondreis indonesië java bali