Bij het wakker worden heb ik wel in de gaten dat het locale gedestilleerd het een en ander met de vochthuishouding in mijn mond heeft gedaan. Namelijk dat het vocht in mijn mond totaal ontbreekt. Ik grijp naar mijn veldfles met water die onder het bed staat en drink die in één teug leeg. Met de vochtbalans weer enigszins op orde maak ik mij op voor de nieuwe dag. Op het programma staat de terugreis naar Lijiang. Vooraf wist ik natuurlijk nog niet dat de reis uiteindelijk helemaal terug naar Kunming zou gaan voeren.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Dinsdag en woensdag 19 en 20 juni
Rel over de prijs
Bij het afrekenen van het ontbijt in het restaurantje aan de overkant van het guesthouse breekt een flinke rel uit tussen de uitbater en een groep Chinezen uit over de prijs van het ontbijt. De Chinezen in kwestie komen uit Hongkong. De uitbater rekent hen de ‘buitenlandersprijs’ (ben je toerist dan betaal je overal meer dan de locale bevolking in China en dat is dan ook wel weer logisch). Maar daar zijn de ‘fellow’ Hongkong-Chinezen het totaal niet mee eens. Gevolg is wel, dat de bus later vertrekt, want de heren staan ook geboekt voor de bus die ons terug naar Lijiang brengt.
Daar arriveren we uiteindelijk met een half uur vertraging bij vertrek na een rit van ca. 3,5 uur. Ik neem weer mijn intrek in het No 2 Hotel en ga eerst maar eens lekker warm afdouchen na deze twee dagen ploeteren door de bergen. En verder is het vandaag weer zo’n typische regeldag. Terugkijken op een paar fantastische actieve dagen en de blik vooruit naar de komende periode. Dus plannen met de Lonely Planet op schoot, inkopen doen voor de reis die gaat komen (vooral proviand voor onderweg) en buskaartjes scoren. Dat laatste moet je toch nog wel steeds de dag voor vertrek doen. Alle bussen zitten doorgaans tot de nok toe vol.
Met Andreas en Daphne (uit Duitsland) heb ik een meer dan voortreffelijke lunch bij Mimi’s Restaurant, waar we ook naar enkele samenvattingen van WK wedstrijden keken. En zo verneem ik ook dat de wedstrijd tussen Nederland en Engeland in 0-0 is geëindigd. Twee wedstrijden gespeeld, twee punten. Daar heb ik dus niet voor thuis hoeven blijven. Terug in het hotel kom ik Paul tegen, die in één van de dorpjes van de Tiger Leaping Gorge wat flessen wijn heeft weten in te slaan. En die moeten natuurlijk opgedronken worden. We maken met zijn tweeën een fles op. De wijn smaakt op zich goed, wel een beetje zoet.
Exodus uit Lijiang
Op woensdag lijkt de grote exodus uit Lijiang begonnen te zijn. Ik zie acht backpackers in de bus naar Chengdu stappen. En met mij nog zes anderen in de bus naar Dali. In de laatste bus zit ik. Het regent weer als vanouds. Ik haal dus nog snel even mijn walkman uit de rugzak die al op het dak van de bus ligt. Anders worden het wel zeven saaie uren. Bij regen beslaan de ruiten van de bus, waardoor het toch al troosteloze uitzicht helemaal aan je zicht onttrokken worden. En dan geeft muziek toch wel een fijn stukje afleiding. Verder doden we de tijd met wat simpele kaartspelletjes over en weer in het gangpad.
We komen rond een uur of vier aan in Dali. Samen met de buschauffeur haal ik de bagage van het dak van de bus. Voor de meesten van de backpackers is het de eerste keer hier. Terwijl ik er al acht dagen op heb zitten. Dus speel ik als gids en loods iedereen naar Jim’s Peace Cafe. Daar zie ik dat hij een groot scorebord voor zijn restaurant heeft geplaatst met daarop alle voetbaluitslagen van het WK en het programma voor vanavond. De zaken lopen goed. Dat was vorige week wel anders. En terwijl we met z’n zevenen gezellig om de tafel zitten, hoor ik dat iemand aan een ander tafeltje zijn kaartje voor de nachtbus terug naar Kunming van vanavond voor de helft van de prijs te koop aanbiedt.
Hals over de kop vertrek terug naar Kunming
Mijn gedachten gaan nu razendsnel. Als ik in Dali blijf overnachten, dan zullen dat er zeker wel weer meer worden, en dan schiet het niet erg op met mijn reis door China en de dingen die ik nog wil doen. Maar wil ik met die bus terug naar Kunming mee, dan moet ik hals over de kop over een uur al weg. Dat laatste is organisatorisch te doen, want ik ben nog niet ingecheckt bij een hotel en mijn rugzak staat volledig ingepakt naast me.
Mijn besluit staat vast. Ik neem dat kaartje over van de persoon en bestel nog snel een steak met friet bij Jim. Om zeven uur zit ik in de bus naar Kunming samen met Mick uit Sydney, die ik in Lijiang ook al even was tegengekomen. Van Jim had ik nog twee koude flessen bier meegekregen voor onderweg, met de complimenten. De combinatie van die twee flessen en het gezelschap van Mick zorgden in ieder geval voor een gezellige start van de reis in een verder veel te volle bus. Door de nacht rijden we terug naar Kunming.
