Mijn allereerste blog schreef ik op 8 april 1990 in de trein tussen Berlijn en Warschau. Echt waar. En ik was een hele trouwe blogger toen. De dag ervoor was ik kersvers begonnen aan een wereldreis waarvan ik niet wist hoe lang die zou duren en waar die mij heen zou leiden, met alleen een enkeltje Zetten – Beijing op zak. Vanaf dat moment verscheen er elke dag wel een stukje van mijn hand. De blogs werden met pen opgeschreven in een dik notitieboek en hier en daar voorzien van ingeplakte treinkaartjes, vliegtickets en entreebewijzen. Het verhaal van een wereldreis werd steeds een dag langer. Mijn reisdagboek was iets wat je tegenwoordig een blog zou noemen. Met eigenlijk maar een volger en een contributor: moi.
Blogs over wereldreis per brief
Nou had ik op het thuisfront ook wel wat volgers: die stuurde ik af en toe een brief. Mijn ouders kregen misschien er wel elke drie weken eentje. Een brief vanuit een land als China, die deed er een dag of 10 over. Kregen ze een samenvatting te lezen van de verhalen uit mijn reisdagboek. En dan nog een groepje vrienden die ook af en toe iets lieten weten en nieuwsgierig naar mijn verhalen informeerden. Die kregen allemaal antwoord. Oh ja, en ik stuurde elke maand een stukje over mijn reisbelevenissen naar de studentenvereniging, bedoeld als column in het verenigingsblaadje. Ook een soort blog dus. Ja, ik blogte wat af toen.
Oud nieuws
Nieuws reisde langzaam: je haalde je post af bij een of ander General Post Office, waar dan al weken lang brieven in de poste restante op je lagen te wachten die er ook nog eens zeker tien dagen over hadden gedaan om er te komen. Zat je al gauw nieuws van drie weken oud te lezen.
Geen Facebook maar fax
Op 7 april 2015 is het vijfentwintig jaar geleden dat ik vanuit het treinstation van Zetten-Andelst mijn lange reis overland naar Azië begon. Exact 25 jaar later, in 2015, startte ik op die dag hier met het re-posten van mijn blogs (of zo je wilt dagboekverslagen) uit 1990 van mijn wereldreis. Geïllustreerd met zelfgemaakte foto’s. Een retrospectief van een wereldreis in de tijd zonder internet, Facebook, blogs en digitale fotografie. Maar mét brieven op luchtpostpapier, fax, reisdagboeken en dia’s.
Inmiddels staat de hele reis, dag voor dag, online. Benieuwd geworden? De reis begint hier.
