Bij een mannetje heb ik gisteren een kaartje gekocht voor de bus naar het Stenen Woud, een top-toeristen attractie op een paar uur ten zuidoosten van Kunming in China. En omdat ik dan ook graag mijn tijd neem voor zo’n hoogtepunt heb ik een enkele reis geboekt. Zie ik daar wel weer hoe het verder gaat. Dus: rugzak in hotel achtergelaten en een klein rugzakje met wc papier en tandenborstel voor de overnachting.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Maandag 4 en dinsdag 5 juni 1990
Wat hieraan vooraf ging lees je in:
De dagen in Kunming
Laatste update: 23 februari 2021
Geschatte leestijd: 7 minuten
Druipsteengrotten bij het Stenen Woud
En dit is dan weer typisch China. Er wordt bij het kopen van je buskaartje verteld dat je je bij het busstation moet melden en dat de bus daarvandaan non-stop naar het Stenen Woud gaat. Later blijkt dat er tien minuten later gewoon weer gestopt wordt… vlak voor het Camellia Hotel waar ik net vandaan kom lopen. De bus zelf is zeldzaam leeg: in totaal iets van zes passagiers. En zonder dat mij dit vooraf is verteld, blijken we weer een aantal extra stops te maken. Net als een poos terug op de excursie naar de Chinese Muur. Toen we onderweg ook ongevraagd bij tempels en tombes werden afgezet.
Ditmaal wordt er voordat we bij het Stenen Woud aankomen, twee maal gestopt bij druipsteengrotten. En die waren op zichzelf wel mooi. Maar in deze categorie zijn er op tal van plaatsen in de wereld (en ik weet zeker ook in China) veel interessantere grotten te vinden. Misschien is het wel om die reden dat men deze grotten feeëriek heeft verlicht. Het leek daardoor meer een Disneyland-attractie dan een natuurlijk fenomeen.
Commissie voor de chauffeur
Goed, dat waren dan de verplichte nummers. Dat dacht ik tenminste. Want het zal niet ver meer zijn geweest van de entree van het Stenen Woud dat de chauffeur nog stopte bij een restaurant voor de lunch om zo daar nog even zijn commissie op te strijken, ook dat is China. Ik besluit in plaats daarvan wat op verkenning uit te gaan en zie als snel om de bocht de bestemming voor vandaag liggen, dus verlaat ik vanaf dat moment de groep van zes. Eén van de groepsleden, een Chinees uit Singapore, zou ik later nog tegenkomen. Hij vertelde mij dat de chauffeur pas na een uur weer ging rijden voor de laatste 900 meter. Werkelijk waar!
Voordat ik het park betreed, ga ik in het dorp op zoek naar een beetje voordelig overnachtingsadres. Voordat alles vol zit voor vanavond. Ik vind een bed voor 10 Yuan in een naamloze herberg. Daar ontmoet ik Mark, Martin (uit Engeland) en Noel (uit Australië).
Sani vrouwen in het Stenen Woud
Het Stenen Woud (Shilin zeggen ze in China) maakt deel uit van het Zuid-Chinese karstlandschap. Dit zijn een serie rotsformaties die gevormd zijn door erosie die vat kreeg op gesteenten die honderden miljoenen jaren geleden nog op de bodem van een ondiepe zee lagen. Nadat we hebben geluncht gaan we op ons gemak het Stenen Woud in. Het bestaat uit een wirwar van zwaar geërodeerde stenen pilaren waarin je -met enige fantasie- allerlei vormen kan herkennen, zoals een olifant of een moeder met kind. Maar bij de “neushoorn die naar de maan kijkt” moet ik toch wel iets meer een beroep op mijn fantasie doen.
Overal lopen Sani vrouwen rond, de specialiteit van de streek. De dames zijn allemaal aantrekkelijk en jong en bijzonder kleurrijk gekleed. Hun belangrijkste taak blijkt het verkopen van borduurwerk aan toeristen. Daar zijn wij wat minder in geïnteresseerd, maar we zijn wel geboeid door hun uiterlijk en dit ook goed op de foto te krijgen.
En als één van de weinige westerse toeristen blijken we ook nog wel een streepje voor te hebben bij de dames, want we ontvangen ieder een vrijkaartje voor de culturele dansshow in het Stenen Woud die avond. We zitten vooraan die avond, dat spreekt vanzelf.
De volgende ochtend zien we dat het aantal (Chinese) toeristen dat het Stenen Woud bezoekt, enorm is. In alle vroegte kan je al lopen over de hoofden, nee, over de parasols. Want die worden hier massaal gedragen tegen de zon. De groepen blijven echter goed bij elkaar en op lopen keurig over de brede paden. Verlaat je die en zoek je de krochten van het Stenen Woud op, zoals wij vanochtend, dan vind je je rust weer.
This Way, Come Look!
En dan nog even over die Sani vrouwen in het Stenen Woud. Hoe ouder ze zijn, hoe gehaaider. Vandaag ben ik weer op pad met Martin, Mark en Noel en we laten ons als één van de weinige westerlingen graag in de watten leggen door deze dames. De Sani vrouwen zoeken duidelijk onze aandacht en wij communiceren ook wel eens graag met Chinese dames op zijn tijd. Het lijkt nl. op veel plaatsen wel of alleen de mannen hier Engels spreken. Een win-win situatie dus.
Het “This way, come look!” is niet van de lucht. Maar uiteindelijk mondt elk praatje op het zelfde uit: of we niet geïnteresseerd zijn in één van de borduurseltjes van de Sani vrouwen. Voor onze vrouwen thuis. Nou, die hebben we niet, dus aan ons zijn die kleedjes niet besteed. En dan, als we het Stenen Woud verlaten en terug naar het hotel gaan waar we nog wat gaan lunchen, worden we door een oude dame in haar huisje gelokt. Nee, ze heeft geen snoep. Maar wel zakjes met nootjes die we volgens haar aan de vogels moeten voeren. En als je dat dan doet, brengt je dat een hele hoop voorspoed. Tja, en ook in het Stenen Woud in China is geluk niet gratis.
Ook deze mevrouw laten we met haar goed bedoelde verhalen achter in haar huisje, maar niet zonder haar beleefd en uitvoerig te bedanken voor haar tijd en haar gastvrijheid. Na de lunch zoeken we en vinden we vervoer terug naar Kunming. We spreken voor de avond af om te eten in de Cooking School, dat is me eergisteren prima bevallen.
Tsingtao Bier
En dat bleek wederom een gouden greep. Want daar kwam ik ook Vijaya en Catherine tegen (uit het Banna Hotel in Jinghong) en nog twee Engelse dames. Met zijn achten namen we een grote ronde tafel en bestelden de heerlijkste gerechten.
Nu heb je in Kunming ook best al wel een leuk nachtleven in opkomst en we hadden gehoord over de Golden Triangle Bar. Die is gelukkig niet ver hier vandaan. Er wordt ijskoud Tsingtao bier verkocht. Eigenlijk heb je in China twee soorten bier: het luxe Tsingtao bier (dat ook zelfs geëxporteerd wordt) en daarnaast de lokale biermerken. Ben je ergens waar ze Tsingtao bier hebben, dan weet je ook dat het een dure tent is. En dat is de Golden Triangle Bar dan ook. Er wordt qua bier dan ook alleen maar Tsingtao verkocht en dat voor 7 Yuan per fles. Maar ja, de ene avond is de andere niet. Dan moet het morgen maar weer wat schraler allemaal.
Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:
De Yuantong Tempel in Kunming
Booking.com
