De fietstocht die ik gisteren met Mick maakte, smaakte naar meer. En zodoende maak ik voor vandaag nieuwe plannen om nog meer te gaan fietsen in Yangshuo. Maar er speelt nog meer, want ergens vandaag zal ook de WK voetbalwedstrijd tussen Nederland en West-Duitsland worden uitgezonden. Die is gisteren al gespeeld, maar zoals al eerder gemerkt, worden hier in China de tv-beelden pas een dag later uitgezonden. In meerder opzichten zal het dus weer een veelbewogen dag worden.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Maandag 25 en dinsdag 26 juni 1990
Yangshuo – dag 2 & 3
Uitslapen hoort er ook bij want ik heb weer een aantal dagen vakantie genomen tijdens mijn reis door China. Het ontbijt bij Lisa’s Restaurant is de beste manier om je dag te beginnen. En om nieuwe medereizigers te ontmoeten. Vanochtend zit ik aan het tafeltje bij Linda (uit Schotland) en Ankeleen (uit Nederland). Zij zijn al bijna aan hun lunch toe want ze zijn heel vroeg opgestaan om een excursie over de Li rivier te gaan maken, die uiteindelijk niet door ging. Zijn ze nu nog boos over.
En ik vertel over mijn fietstocht van gisteren en dat ik nog lang niet uitgefietst ben in deze omgeving. Dus spreken we af om met zijn drieën op pad te gaan. Maar eerst even uitzoeken hoe laat we terug moeten zijn voor de voetbal. Lisa vertelt ons dat de voetbalwedstrijd om 6 uur wordt uitgezonden en dat we die wat haar betreft in haar restaurant kunnen bekijken. In kleur! Dat geeft ons dus de rest van de dag om op fietsexcursie te gaan. Op de kaart hebben we een mooi rondje uitgezocht dat we willen gaan rijden.
Tropische bui
Maar we missen een afslag en komen zo één dorp te ver uit op zo’n 16 kilometer van de hoofdweg verwijderd. En dat geeft helemaal niets, want het is hier gewoon overal even mooi. Wel ontvangen we een korte maar hevige tropische bui op ons dak, maar al snel kunnen we schuilen in een eenvoudig cafeetje, waar we koude thee krijgen. We blijken in het plaatsje Puyi te zijn aanbeland en trekken al met al toch wel weer wat bekijks. Na de regenbui stappen we weer op onze fietsen, maar niet nadat we eerst bij de locale jeugd ieder een heerlijk waterijsje hebben gekocht.
Op de kaart heb ik al gezien dat Puyi nog best een eind verwijderd ligt van Yangshuo, dus het begin van de voetbalwedstrijd zullen we al wel niet meer halen. Bovendien heeft de Schotse Linda duidelijk niet de souplesse op de fiets zoals wij Nederlanders die al van kinds af aan meekrijgen. Op de wat steilere stukken stapt ze af en gaat het te hard naar beneden dan stapt ze ook af. Maar het is wel gezellig en de route is zo mooi dat ik haast vergeet hoe ik baal dat ik de eerste helft van de wedstrijd aan het missen ben. Fietsen in Yangshuo is een ontspannende bezigheid.
Als we dan toch om kwart voor zeven bij Lisa’s Restaurant aankomen, zet zij gelijk de tv voor ons aan en kunnen we toch nog de tweede helft volgen. We hadden net zo goed nog wat langer door kunnen fietsen, want Nederland verliest met 2-1. Einde WK. Voor Nederland dan.
Troostbier
Teleurgesteld ga ik terug naar het hotel om in ieder geval me zelf op te frissen na deze zweterige fietsdag. Op de kamer kom ik Mandy en Yvette weer tegen en zij stellen voor om straks bij Lisa’s Restaurant een stevige hamburger en een grote fles troostbier te bestellen om zo snel mogelijk dit WK te vergeten. Want hun land, Zweden, was een paar dagen terug al uitgeschakeld in de voorrondes. En als ook Mick zich weer bij ons voegt is het kwartet weer compleet en zijn we om 1 uur ’s nachts de laatste gasten bij Lisa.
In de vroege dinsdagochtend lopen we terug naar het hotel en onderweg kopen we nog wat extra flessen bier waarmee we ons buiten in de tuin van het hotel installeren. Mick heeft twee handige mini-muziekboxjes, waarop we onze walkmans aan kunnen sluiten voor wat gezellige muziek erbij. En zo komen we de nacht pratend en kaartend door. Als het bier om 4 uur weer op is, weten Mick en ik ergens in het dorp wel weer een winkel te vinden die nog open is (in China leer je nergens meer versteld van te staan) zodat we voldoende hebben totdat het licht wordt. Dan vinden we het wel genoeg en duiken ons bed in.
Het spreekt vanzelf dat we de rest van de dag niet veel meer doen. Mick staat als eerste op: om half twaalf, want later deze dag zal hij met het vliegtuig naar Guangzhou vertrekken en niet lang daarna terug naar Australië. We maken een soort van afspraak om oud en nieuw met elkaar in Sydney te gaan vieren. Mandy en Yvette zullen later ook doorreizen naar Australië en ik heb hiermee een reisdoel in de verre toekomst voor me zelf vastgezet. Maar ja, voor het zelfde geld zit ik dan in Kaapstad of in Delhi. Ik reis sinds Beijing zonder vooropgezet plan.
Het zoontje van de kleermaker
Na het afscheid van Mick zit ik met Mandy en Yvette buiten op het terras van Lisa’s Restaurant. Aan de overkant van de straat is de winkel van een kleermaker, waar de meiden al een paar dagen terug een complete garderobe hebben besteld. Het zoontje van de kleermaker (hij zal iets van 2 jaar zijn), besluit voor onze ogen zijn kleine bah te doen op de stoep voor de winkel. Met een fraai boog komt het straaltje op de tegels terecht. Zijn moeder roept iets naar hem, maar wij weten niet wat. Even later komt het ventje terug met een bezem en begint zijn plasje zo goed en zo kwaad als het gaat weg te vegen. En als hij klaar is, loopt hij, met de bezem over zijn schouder zwiepend, weer terug het kleine winkeltje in, waarbij hij met die smerige bezem langs het rek met af te halen kleding veegt en waar dus ook de complete bestelling van de meiden hangt. Ik geloof dat Mandy en Yvette door hun lachstuip vijf minuten lang niets hebben kunnen eten. Morgen waarschijnlijk weer een normale dag.