In de omgeving van de Borobudur was gisterenavond na de sluiting van het monument al heel snel de rust wedergekeerd. Dat was al snel toen alle touringcars met hun groepen naar de hotels waren teruggekeerd. Ik had zelfs de losmen waar ik verbleef voor me zelf alleen. Niemand dus om mee te praten, en daarom maar vroeg naar bed. Want vandaag gaat het reizen gewoon weer door: op het programma staat het Dieng Plateau.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Zaterdag 20 t/m dinsdag 23 oktober 1990
Wat hieraan vooraf ging lees je in:
Pure magie op de Borobudur
Laatste update: 16 februari 2021
Geschatte leestijd: 8 minuten
Per bus naar Wonosobo
Even geen haast vanochtend, want vervoer is niet bepaald schaars hier. En terwijl het buiten op straat al weer een drukte van belang aan het worden is van nieuwe groepen onderweg naar de Borobudur, geniet ik van mijn wat late ontbijt. Daarna pak ik de weinige spullen die ik heb meegenomen uit Yogyakarta bij elkaar en loop naar de hoofdweg. En als ik even mijn hand opsteek komt een bemo vlak voor mijn voeten remmend tot stilstand.
En zoals gebruikelijk wordt mij het driedubbele tarief berekend voor de rit naar Magelang. Dat weet ik al vlot terug te brengen tot iets van 25% boven de prijs die de locals betalen voor de zelfde rit. In Magelang weet ik ook vrij vlot de bus naar Wonosobo te vinden. De weg loopt tussen twee vulkanen door. Daar heb je er in dit deel van Java echt heel veel van.
In Wonosobo is het ondertussen lunchtijd en vlak bij het busstation zit het Dieng Restaurant, een plek waar je voor weinig roepia’s van een heerlijk buffet kan genieten. En ach, ik ben er nu toch, dus waarom ook niet even lekker uit de band springen.
Het weer slaat om boven op het Dieng Plateau
Vanaf hier is het nog anderhalf huur met een klein busje naar het Dieng Plateau. Dit is een geïsoleerd gebied op een vulkanische hoogvlakte. Je bent dan wel inmiddels op 2000 meter boven zeeniveau. De weg omhoog vanuit Wonosobo gaat volgens mijn reisgids door een dramatisch mooi landschap, maar het weer slaat om en door de regen is het zicht gering en beslaan bovendien de ruiten van het busje.
In de stromende regen loop ik naar het Bu Jonu Losmen, waar een piepklein kamertje snel geregeld is. Het lijkt wel of ik in de Schotse hooglanden ben aanbeland, als ik zo naar buiten kijk. Onder het genot van een kop thee zit ik beneden in het restaurant voor het raam, waar de regen de rest van de middag tegenaan jaagt.
Lenswolken boven het Dieng Plateau
Voor zondag heb ik de wekker om 5 uur in de ochtend gezet. Ik weet het, ik doe dat uit vrije wil, maar wil je hier het mooiste van het landschap zien, dan is vroeg opstaan een must, omdat na de middag de bewolking komt binnen drijven. Ik loop de knisperende donker-roze ochtendschemering in en ga op pad voor een wandeling langs alle schatten die het Dieng Plateau nog voor me in petto heeft.
Op deze vulkanische hoogvlakte vind je naast veel vulkanische activiteit ook een aantal kleine hindoeïstische tempeltjes, de oudste van Indonesië. Er schijnen er in totaal zo’n 400 van te zijn, vandaar de naam Dieng wat de ‘verblijfsplaats van de goden’ betekent. Het is vooral de combinatie van de tempels en hun ligging op dit fraaie plateau die een bezoek de moeite waard maakt. Het is best fris zo op deze hoogte en kraakhelder. Ik beklim iets dat nog het meest op een halve kraterwand lijkt, voor een 360 graden uitzicht over de vlakte en wat zich daarachter bevindt: prachtige vergezichten over Midden-Java, met aan de horizon de ene perfecte vulkaankegel na de andere. Boven sommige vulkanen hangen van die ufo-achtige lenswolken. Ook wel weer een voorbode van minder goed weer, zoals bijna elke middag hier.
Nerveus
Nu eerst naar beneden want in de guesthouse zal het ontbijt inmiddels wel klaar zijn. Dat geeft me weer voldoende brandstof om de rest van de ochtend te besteden met het verkennen van de tempels en de vulkanische activiteit op het Dieng Plateau. Ik begin bij Telaga Warna, een meertje dat de reputatie heeft nogal eens van kleur te veranderen. Dit door de hoge concentraties zwavel. Vandaag is de kleur in ieder geval prachtig diep blauw. Er heerst een diepe rust en ik heb echt goed rondgekeken, maar ik ben echt de enige persoon hier.
Wel druk is het even verderop bij de zwavelbronnen in de krater Kawah Sikidang, waar je nog moet uitkijken dat je niet uitglijdt en in de dampende zwavelpoelen terecht komt. Een gids maant met nerveuze bewegingen haar groep afstand te nemen.
Tenslotte loop ik langs een aantal van de meest bezienswaardige tempeltjes. Hier en daar zie je kleine offertjes liggen, maar volgens mij worden die alleen maar door toeristen neergelegd want ik heb hier de hele ochtend verder nog niemand naar toe zien lopen.
Het is inmiddels half twee als ik terug bij de guesthouse ben maar voor m’n gevoel is het al avond. Veel gedaan en vroeg opgestaan. De lucht betrekt en binnen een half uur regent en waait het al weer. Het lijkt me prima om hier nog een nacht te blijven om in de ochtend met hopelijk goed weer de afdaling naar Yogyakarta te maken.
Imposante rijstterrassen
Zo bedacht, zo gedaan. En inderdaad zit het weer mee als ik om acht uur een bus naar Wonosobo pak. Onderweg heb ik nu vrij zicht op de imposante rijstterrassen langs de hellingen van de vulkanen. In Wonosobo weer de bus naar Magelang en daar overstappen op de bus naar Yogyakarta. Ik vind overal steeds makkelijker mijn vervoer en afdingen op de prijs van het kaartje is niet meer nodig omdat ik de juiste prijs inmiddels weet en zonder naar de prijs te vragen met gepast geld betaal.
Op dieet in Yogyakarta
Terug in Yogyakarta switch ik van hotel: het iets duurdere Bagus Hotel heeft een veel leukere sfeer en ik kan een goede deal maken voor meerdere nachten. Ik ben weer terug in een backpackers enclave, waar je soms gewoon een paar dagen even helemaal niets hoeft te doen tussen twee grotere trips in. En ik vind het ook wel heel even best nu. Kort achter elkaar veel prachtige dingen gezien: de Prambanan tempel, Borobudur (wát een plek!) en het verkwikkende Dieng Plateau. Dus benoem ik de dinsdag tot een rustdag: dagboek schrijven, brieven beantwoorden, nieuwe trips plannen, boek lezen en dat alles onder het genot van het backpackers dieet van bananenpannenkoeken, fruit shakes en nasi goreng.
Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:
Merapi, ontzagwekkende berg van vuur
Booking.com
