In Kunming heb je een hotel dat veruit favoriet is bij veel backpackers: het Camellia Hotel. De reden is dat dit een behoorlijk goed driesterrenhotel is waar ze ook bedden in slaapzalen verhuren. Je verblijft dus in een comfortabel hotel met alle faciliteiten die daarbij horen maar je betaalt de prijs van een bed in een slaapzaal. Daar moet ik dus heen.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Vrijdag 1 t/m zondag 3 juni 1990

Reorganiseren

Maar voordat ik mijn rugzak verhuis naar het Camellia Hotel begin ik even met het reorganiseren van mijn spullen en het onderhoud van de uitrusting. Mijn legerkistjes zet ik in het vet, er moet een pakketje overtollig bagage worden gemaakt dat naar huis kan worden gestuurd, de filmrolletjes worden geordend en ik doe een klein beetje boekhouding. Gewoon om te zien hoe veel geld er de afgelopen weken doorheen is gegaan. Ik zit nog steeds op de begroting, maar dan wel dankzij hier en daar wat spartaanse busreizen in plaats van een vliegreis.

Onderweg naar het Camellia hotel ga ik langs bij het postkantoor van Kunming om daar wat zaken te regelen: het pakketje met overtollige bagage stuur ik terug naar huis. Hierin onder andere een aantal gekochte souvenirs, volgeschoten filmrolletjes en sommige gebruiksvoorwerpen die ik thuis had ingepakt maar niet nodig blijk te hebben. Twee kilo per zeepost terug naar Nederland, dat kan er rustig drie maanden over doen. Dan haal ik hier bij het loket voor poste restante twee dikke enveloppen op met daarin verzamelde post die door pa en ma zijn doorgestuurd naar dit postkantoor. De eerste serieuze stroom post vanuit Nederland sinds mijn vertrek nu zo’n acht weken geleden.

Kunming
Straatbeeld van Kunming

Boxsprings

In het Camellia Hotel blijkt alles te kloppen wat ze zeiden over dit hotel: in de slaapzaal staan tien boxsprings (in plaats van stapelbedden met van die dunne matrasjes), waar ik er één van mag uitzoeken. Ook staan er twee gerieflijke fauteuils en een sofa. Daar installeer ik me in en begin al mijn post door te lezen, terwijl de slaapzaal zich regelmatig vult met nieuwe gasten die hun bagage dumpen en weer weggaan. Maar buiten regent het, dus een prima moment om alle post te lezen en alvast wat brieven te beantwoorden.

In de avond eet ik in het restaurant van het hotel en geef daarbij gratis Engelse les aan één van de serveersters die op een gegeven moment niet meer bij mijn tafeltje is weg te slaan. Dan word ik gered als ik zie dat Richard en Elizabeth binnenkomen en bij mij aan tafel komen zitten. Zij zijn zojuist aangekomen nadat hun vlucht vanuit Jinghong uiteindelijk met één dag vertraging is aangekomen in Kunming.

Verkeersslachtoffers in Kunming

De volgende ochtend is het droog weer, dus ik ga nu maar eens werk maken van het verkennen van Kunming, de stad waar ik al drie nachten heb overnacht, maar nog geen enkele bezienswaardigheid heb bezocht. Tot nu toe alleen maar bezig geweest met dingen regelen en organiseren. Dus loop ik de stad in en kom uit bij het Cuihu Park, waar toevallig net een voorstelling gaande is van een aantal liedjes gezongen door mensen in diverse klederdrachten, die sterk lijken op die van de minderheden die ik in Xishuangbanna bezocht heb. Iemand vertelt me dat het een culturele uitvoering is van liedjes in niet-Chinese talen.

Als ik langs Beijing Road loop, een belangrijke verkeersader, zie ik hoe er in China wordt gedeald met het voorkomen van verkeersongelukken. Op een muur bij een bushalte hangen allerlei zeer expliciete foto’s van verkeersslachtoffers in de regio van Kunming, waar nog eens extra op de verwondingen is ingezoomd. De passanten besteden er zo goed als geen aandacht aan, kennelijk is men al wel gewend aan dit soort preventieve communicatie.

In de avond heb ik afgesproken met Richard en Elizabeth om te gaan eten in de Cooking School recht tegenover ons hotel. En dat blijkt qua eten in ieder geval verrassend goed uit te pakken. Vooral hun fried cheese is een aanrader!

De zondag besteed ik vooral aan de voorbereiding voor de volgende tweedaagse tour naar het Stenen Woud, maar door het aanhoudend regenachtige weer zie ik af van verdere uitgebreide stadswandelingen.