Er breekt weer een nieuwe fase aan van mijn reis door China en het zal zo’n beetje de laatste stop worden in de Volksrepubliek: we gaan naar Guangzhou, bij de ouderen onder ons ook nog wel bekend als Kanton. Guangzhou ligt aan de delta van de Parelrivier en daarom zullen we er ook morgen met een schip aankomen. Het idee is om per bus naar de stad Wuzhou te reizen. Deze stad ligt aan de Xi-rivier, één van de belangrijkste zijtakken van de Parelrivier. En voor zowel de bus als de boot hebben we kaartjes op zak.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Zondag 1 juli 1990

Pochen met 24/7 service

We zijn vroeg opgestaan vanochtend. En omdat Lisa haar restaurant zo vroeg niet open is, moeten we ons behelpen met een ontbijt elders. Dat wordt het Hard Rock Café, één van de twee restaurants met deze naam in Yangshuo. En aangezien er in China geen wet die merknamen beschermt schijnt te zijn, kan iedereen zijn restaurant, hotel of product lukraak een naam geven die ook al elders wordt gebruikt. Nu gebruikt dit Hard Rock Café niet alleen de naam van de bekende Amerikaanse keten van restaurants behoorlijk ijdel, maar ze pochen ook met 24/7 service. Maar aan dat laatste moeten we de slapende staf nog even herinneren als we als eerste klant van de dag binnen komen lopen.

Uiteindelijk lukt het ons a) om de twee medewerkers uit de veren te krijgen en b) dat ze ook nog iets van een bak noedels voor ons klaar maken. Om zeven uur precies vertrekt de bus naar Wuzhou, die eigenlijk maar voor de helft gevuld is. En hoewel de stoelen weer zeer krap op elkaar in de bus gemonteerd zijn, heb ik nu een extra plek naast me, zodat ik overdwars zittend, toch nog mij toch niet al te lange benen kwijt kan.

wuzhou
Het waterpeil van de Xi rivier in Wuzhou is aardig hoog; zelfs de kades zijn ondergelopen.

Lauwe cola

Nog vrij lang rijden we door het nog steeds imponerende karstgebergte, dat gaandeweg steeds meer plaats maakt voor een wat bosrijker gebied. Tijdens de lunchstop is er zelfs ijskoude kokossap te koop. Dat heb ik lang niet gehad, want overal in China (buiten de toeristenoorden) is het lauwe thee of lauwe cola wat de klok slaat. En zelfs dat went.

Tijdens een korte maar hevige wolkbreuk rijden we in de loop van de middag het centrum van Wuzhou binnen. En net als we er zijn houdt het op met hard regenen. Van het spekgladde dak van de bus gooi ik onze rugzakken naar beneden. De boot van vanavond is vrij snel gevonden en tegelijk zien we dat het rivierwater op recordhoogte staat. Een flink deel van de kade is zelfs overstroomd. Tja, de afgelopen dagen in Yangshuo (maar ook eerder in Kunming) heb ik kunnen ervaren hoe onbarmhartig hard het hier vaak kan regenen.

wuzhou
Het slaapgedeelte van de boot bestaat uit een oneindige rij matrassen van elkaar gescheiden door houten schotjes.

Geen zin om te kaarten

Aan boord van de boot, die op tijd vertrok uit Wuzhou, hebben we ieder een matras tot onze beschikking, van elkaar gescheiden door een houten plankje. Weinig comfort maar voldoende voor mij. ’s Avonds ben ik al lang blij dat ik even een poosje kan liggen en heb geen zin om met de meiden te kaarten. In plaats daarvan lees ik een flink stuk uit mijn boek (A Town Like Alice van Nevil Shute), maar voel me daarbij niet topfit. Ik slaap slecht en ben vaak wakker. Er broeit iets.