Yangshuo is, net als Dali, een rustig stadje in een landelijke omgeving. De ligging is echt super, direct aan de Li rivier, met haar oevers vol bamboe. En overal om je heen kijk je uit op die fantastische kalksteenbergen in de meest bijzondere vormen. Er schijnt zelfs even verderop een berg te zijn met een reusachtig gat erin. Genoeg te ontdekken dus, maar nu eerst maar eens goed wakker worden van gisterenavond.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis van 1990 - 1991 
zondag 24 juni
Lees hier waarom.

Yangshuo – dag 1

Want wat Jim’s Peace Café was in Dali, dat is Lisa’s Restaurant in Yangshuo. Een enorm gezellig eettentje. Én, Lisa heeft waarschijnlijk het koudste bier van heel China. Ze bewaart haar flessen namelijk in de vrieskist. Daardoor komt het schuim er in de vorm van een wit staafje uit zetten, zodra je de fles open maakt. IJsbier! Maar dat is niet erg, want met temperaturen van over de 30 graden is je bier zo weer op temperatuur.

Genoeg over bier, want ik zit nu nog met Mick aan het ontbijt. Ook in Lisa’s Restaurant overigens. Mick is nog aardig brak van gisterenavond en dat is ook de reden dat ik voorstel om even lekker het luie zweet eruit te gaan fietsen. Het landschap leent zich er uitstekend voor en toevallig heeft Lisa nog een paar fietsen te huur.

Yangshuo
Een feest om door dit landschap heen te fietsen.

Absurd surrealistisch

En zo zitten we een half uurtje later op de fiets, de stad uit in de richting van Baisha, een kilometer of acht via de hoofdweg verderop. Dan slaan we linksaf een landweggetje in en slingeren nu echt met de fiets tussen die absurd surrealistische bergen. Al doende nemen we toch nog wat steile bergjes met de fiets, waarna de zweetproductie zo midden in de dag in de felle zon pas echt goed op gang komt.

In de dorpjes waar we doorheen komen, is locale jeugd ons enthousiast aan het toejuichen. Ook wel een grappig gezicht twee van die grote bleke langneuzen op een fiets. Maar ze verkopen ook nog het een en ander: waterijs en limonade. En zo komen we spelenderwijs weer terug op de hoofdweg, waar we het bordje naar Moon Hill zien staan. Vijf kilometer en dan nog tien kilometer terug naar Yangshuo.

entreebewijs Moon Hill, Yangshuo
Het kaartje van 7 cent om Moon Hill te mogen beklimmen.
Moon Hill,Yangshuo
Het bijna volmaakt ronde gat in de berg van Moon Hill
Moon Hill, Yangshuo

Moon Hill

En we zien al snel dat Moon Hill dus de berg met het (bijna perfect ronde) gat er in is. Onder aan de berg staat een mannetje met een schoenendoos die als kassa moet fungeren. De berg vraagt entreegeld om hem te mogen beklimmen. We betalen omgerekend ongeveer 7 cent om de berg op te mogen. Op een bordje staat dat de klim 45 minuten zal duren. Wij staan na 20 minuten op de top. Alwaar ik constateer dat ik nog nooit zoveel moois heb gekregen voor zo weinig geld. Je hebt het in alle reisfolders zien staan, maar op de een of andere manier verwacht je niet dat het ook echt bestaat allemaal. Wát een uitzichten! Vanaf de grond is het landschap al sprookjesachtig maar vanaf deze hoogte lijkt het echt of je samen met Alice in Wonderland bent. Alsof je ik weet niet wat voor trip aan het maken bent. Maar we hebben niets gerookt.

We blijven in verwondering zitten totdat het bijna donker is en rijden in de duisternis terug naar Yangshuo, zwijgend, tussen de enorme schimmen van de kalksteenbergen door die als versteende reuzen links en rechts van ons opdoemen.