Hoe ik bij een smokkelbende in Hongkong kwam

Vandaag ben ik 26 jaar geworden. Maar niemand in de buurt die me daarmee gaat feliciteren. In de hostel zagen ze dat vanochtend ook niet aan mijn neus en ik trek momenteel niet echt met iemand op waarmee ik dat nieuws kan delen. Later op de dag, als ze in Nederland ook wakker zijn, zal ik wel even naar huis bellen om me zelf te laten feliciteren met mijn verjaardag in Hongkong. En ik moet een biecht doen. Maar ik vertel niet alles. Sowieso niet dat ik zou gaan werken voor een smokkelbende in Hongkong.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Dinsdag 17 en woensdag 18 juli 1990

Hongkong, dag 4 & 5

In de middag vind ik een telefooncel van waaruit je ook naar het buitenland kan bellen. Er valt sowieso veel bij te praten. Even uitleggen dat ik in China een weekje in het ziekenhuis heb gelegen. Dat nieuws slaat in. Als verjaardagscadeau wordt er 25 gulden in mijn reiskas gestort waarvoor ik vanavond mij zelf een feestmaal in Hongkong kan aanschaffen. Dat lijkt me meer dan genoeg voor niet alleen een maaltijd maar ook veel koud bier. En ik heb al zo’n idee waar ik dat ga doen.

Dubbeldeks trams

Een andere manier, behalve de Star Ferries en de metro, om je ter verplaatsen in Hongkong zijn de trams. De trams in Hongkong zijn een beetje speciaal, want het zijn dubbeldekkers. De enige dubbeldeks trams in de wereld. Je vindt ze ook alleen op Hongkong Island, waar er parallel aan de kustlijn met Victoria Harbour langs de hele noordkust een lijn wordt geëxploiteerd. Een ritje op het bovenste dek van zo’n tram voert je door het hele wolkenkrabbers district en zo heb je voor 0,50 HK$ een goedkope city tour.

Ned Kelly

Voor mijn verjaardagsmaal is de keuze definitief gevallen op Ned Kelly’s Last Stand,  een heel on-chinees restaurant, of liever gezegd pub. Het is een Australische pub midden in Kowloon. In het saloon-achtige interieur herinnert niets je eraan dat je in China bent. Je schuift gewoon bij anderen aan en op het menu prijken gerechten als cheeseburger, ribeye en t-bone steak. Er is een geweldige sfeer, maar dat komt ook omdat een jazz orkestje de ene na de andere evergreen eruit blaast. De bar zit vol met expats en toeristen, dat kan ook niet anders. Ik zit aan tafel met Engelsen en Australiërs en het wordt erg gezellig. Aan de tafel tegenover ons zit een groepje Nederlandse stewardessen van Martinair. En ja hoor, niet veel later klinkt het “Tulpen uit Amsterdam” door de Australische pub in Hongkong.

Op woensdag begin ik serieus werk te maken van mijn plannen voor de volgende bestemming. Na drie maanden China en Hongkong wil ik mijn reis voortzetten in Thailand. Er moet een visum geregeld worden (voor een langer verblijf dan de standaard 30 dagen) en een ticket. Dat laatste is zo makkelijk nog niet want als ik eind deze week wil vertrekken kost een ticket al snel 350 gulden. Ik loop van het ene reisbureautje naar het andere, maar nergens komt de prijs daar ver onder.

Wederdienst

In de Seven Eleven op Nathan Road, tegenover de Chungking Mansions waar mijn hostel zich bevindt, loop ik Mr. Li tegen het lijf. Hij runt ook een reisbureau, waar ik vanochtend al eerder was geweest en hij raadt mij aan om toch nog even bij hem langs te gaan, want hij heeft een aantrekkelijk voorstel. Als ik mij later op de middag bij hem meld, doet hij mij zijn speciale deal uit de doeken en verklapt hij dat hij een aanzienlijke korting op het ticket kan geven wanneer ik hem een wederdienst kan leveren.

Die wederdienst houdt in, dat ik voor hem een extra tas meeneem met daarin electronica, welke bij aankomst in Bangkok dan weer door een mannetje in ontvangst zal worden genomen. Ik trap daar natuurlijk niet in. Ik zie mij zelf al zitten, in zo’n muf kantoortje vol met kettingrokende Thaise corrupte politiemannen die in mij een lid van een smokkelbende in Hongkong zien en me een oor aan gaan naaien.

Smokkelbende in Hongkong

Maar Mr Li is daar heel open in. Ik hoef niet bang te zijn dat er drugs of wat dan ook in die tas zit. Het gaat voornamelijk om walkmans en adapters, made in Hongkong, die in Thailand op deze manier taxfree worden ingevoerd. Ik mag de tas zelf inpakken en mag alle artikelen controleren. Bovendien regelt Mr Li een taxi naar de luchthaven én eentje die mij in Bangkok komt ophalen. En dan is de eerste overnachting in Bangkok ook op zijn kosten. Deal!

Het ticket staat geboekt voor 21 juli en ik betaal slechts 200 gulden. Ik ben met open ogen lid geworden van een internationale smokkelbende in Hongkong.