Terwijl ik vannacht lag te slapen is het weer in het Jiuzhaigou National Park compleet omgeslagen. Als ik uit mijn raam kijk zie ik niets anders dan een grauwe nevel. Tijdens het ontbijt begint de eerste regen te vallen. Ik ben de enige gast in de guesthouse en ik geloof ook de enige gast in dit hele dorp. Sowieso ben ik nog weinig toeristen tegengekomen in Jiuzhaigou, op een enkele Chinese groep na. Ik besluit nu niet langer in Jiuzhaigou te blijven, maar een begin te maken met de lange busreis van Jiuzhaigou naar Chengdu.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Zaterdag 12 t/m maandag 14 mei 1990
Wat hieraan vooraf ging lees je in: Jiuzhaigou National Park: het verborgen juweel van Sichuan
Laatste update: 25 januari 2022
Vertrek voor de busreis van Jiuzhaigou naar Chengdu
De wandeling door het dal naar beneden is 15 kilometer, die ik nonstop in de regen afleg in 2 uur en 45 minuten. Een tocht zonder rustpauze. En bij de hoofdweg aangekomen houdt het op met zachtjes regenen: het komt weer met bakken naar beneden. Gelukkig komt de bus naar Nanping snel en druipnat klim ik naar binnen en weet zowaar zelfs nog een zitplaats te regelen. Dat is dan wel met één bil, want in deze bus zit men op elke rij met drie personen op twee zitplaatsen. Nanping ligt nog wat verder uit de richting van Chengdu, maar het is de enige plaats waar ik aan een kaartje voor de busreis van de regio van Jiuzhaigou daar naar toe kan komen. Ik reis dus even in verkeerde richting nog.
Bij het uitstappen in Nanping blijk ik de dodemansrit te hebben overleefd.
Dodemansrit
In anderhalf uur tijd scheurt de bus de bochtige bergweg af naar Nanping. Het is een blinde kamikazerit, want door de beslagen ruiten zie ik niet veel waar we doorheen rijden. En de chauffeur ziet niet veel meer door de neerkletterende regen op de voorruit en de niet functionerende, afgesleten ruitenwissers. Af en toe maakt hij een levensgevaarlijke inhaalmanoeuvre en zie ik schimmen van tegemoetkomende auto’s op een paar meter voor de bus wegschieten.
Bij het uitstappen van de bus in Nanping blijk ik de dodemansrit te hebben overleefd. Maar gelijk zie ik al dat deze plaats mij in het geheel niet bekoort. Sowieso zijn er nul bezienswaardigheden. De omgeving des te meer: er worden allerlei tours aangeboden de bergen in, maar daar kom ik net vandaan. Dus is mijn volgende stap een kaartje terug voor de busreis van Jiuzhaigou naar Chengdu te gaan scoren. Om op het busstation te vernemen dat de eerste bus pas over twee dagen vertrekt. En áls ik dan een kaartje wil hebben, dan kost dat wel 78,80 Yuan. Da’s twee maal zo duur als de hele heenreis me heeft gekost. Want: speciale prijs voor foreign friends. Ik zit lelijk in de val.
Liften
Ik koop nog even geen buskaartje, daar is later nog wel tijd voor. Eerst maar eens gaan kijken welke andere opties er nog zijn. Dan ontdek ik een winkeltje waar ze o.a. luchtpostpapier verkopen. Da’s mooi, want even verderop heb ik al iets wat door moet gaan als een cafeetje gezien. Ik neem me dus voor om daar vanmiddag maar neer te strijken, iets van eten tot me te nemen, een paar brieven te gaan schrijven en mijn reisgids eens goed te raadplegen voor meer opties. Tegenover het cafeetje spot ik tevens een guesthouse, dus daar check ik gelijk maar vast in voor de nacht, met de bedoeling om hier morgen alvast eerder weg te komen.
Als ik dan op zondagochtend aan het ontbijt zit, spreekt een jonge man mij aan in redelijk goed Engels. Ik kom op het idee om hem het kaartje voor mijn busreis van Jiuzhaigou naar Chengdu te laten kopen tegen het locale tarief van 30 Yuan. Het plan mislukt faliekant omdat de jongen bij het loket trots aangeeft dat hij het busticket voor zijn nieuwe foreign friend bestemd is. We kopen het kaartje dan toch nog maar even niet.
Er is nog een andere mogelijkheid om weg te komen uit Nanping, en dat is liften. De hele ochtend heb ik aan de buitenrand van het plaatsje langs de weg gestaan, waar ik al heel snel twee dingen heb geleerd: 1) je lift hier niet met je duim maar door je hand op te steken; 2) in China is het sociaal niet geaccepteerd dat je lift. Ik stond daar dus om half twee nog.
Eieren voor mijn geld
Soms moet de budgetreiziger zich neerleggen bij een bepaalde situatie en eieren voor zijn geld kiezen. Dat inzicht heb ik inmiddels ook gekregen en terug in de stad koop ik bij het busstation dan toch maar dat verschrikkelijk dure kaartje voor de busreis van Jiuzhaigou naar Chengdu. Ik vertrek morgen en betaal het volle pond. En natuurlijk: ik heb het buskaartje nog niet op zak, of binnen een uur wordt het droog, de lucht trekt open en eindigt de dag gewoon met een gouden zonnetje.
De laatste uren van mijn tweedaags verblijf in het stadje Nanping gebruik ik om de laatste brieven naar het thuisfront af te ronden in mijn Nanpings stamcafeetje, terwijl ik de ene na de andere thee wegwerk.
En nu ik dan toch het duurbetaalde kaartje voor de busreis van Jiuzhaigou naar Chengdu op zak heb, kan ik met niet veroorloven de bus te missen. Ik ga dus vroeg naar bed. De volgende ochtend ben ik natuurlijk veel te vroeg op het busstation aanwezig om er toch vooral maar zeker van te zijn dat ik de bus naar Chengdu niet ga missen.
Gelanceerd
Bij het instappen van de bus heb ik nog geen idee van hoe laat we vanavond in Chengdu zullen aankomen, maar dan word ik in vrij goed Engels aangesproken door een man uit een groepje van vier, afkomstig uit de noordoostelijke stad Qingdao, die samen op reizen. Hij legt me uit dat we pas morgenochtend in Chengdu zullen arriveren en we vanavond ergens stoppen voor de nacht. Ook goed denk ik. En het is gewoon weer begonnen met regenen, dus ben ik aan één kant blij dat ik toch heb besloten niet langer in de bergen te blijven.
Ik zit op de achterste bank van de bus. En dat is niet de beste plek, zeker als de bus, net zoals op de heenweg, zo goed als geen vering blijkt te hebben. De weg is ook niet overal geasfalteerd, dus bij een kuil in de weg worden de passagiers allemaal vanuit hun stoel gelanceerd.
Schaamteloos
Omdat we via de zelfde route als de heenweg weer terugrijden, valt hier niet zoveel meer te noteren. Wel zijn er tegen het einde van de middag twee verkeersincidenten die voor een aanzienlijk oponthoud zorgen. De eerste maal is vlak voor Maowen, waar de weg door een smalle bergkloof voert met een aantal onoverzichtelijke bochten. In één van die bochten heeft een jeep zich frontaal in een andere bus geboord. Als we allemaal uitstappen en gaan kijken (Chinezen zijn uitgerust met een schaamteloze nieuwsgierigheid), ontdek ik verder geen gewonden en aan de schade aan de jeep valt ook wel op te maken, dat de inzittenden wel met de schrik vrij zijn gekomen. We moeten wachten, want de jeep en de bus blokkeren de smalle bergweg. Na anderhalf uur komt er een takelwagen aanrijden, die de twee gecrashte voertuigen uit elkaar trekt.
Creatief met modder en kiezels
We zijn weer op pad, maar na een uur is het weer zo ver. Inmiddels is het al gaan schemeren. Een truck heeft zijn wielen vastgedraaid in de modder op het smalste stukje van de bergweg en staat schuin over de weg, in zijn eentje die hele weg versperrend. Hier is wel even wat meer werk mee gemoeid. Een takelwagen laat op zich wachten en dan blijkt hoe creatief Chinezen ook wel kunnen zijn. Om het wachtende verkeer alsnog doorgang te kunnen verschaffen, wordt de weg op een hoogte van 50 meter boven de rivier om de truck heen verbreed met rotsen, kiezels en modder. Met de hand. En daar moet onze bus straks overheen rijden.
Maidentrip
Na uren graven en spelen met modder is het zover: de kleinste wagen uit de file maakt de maidentrip over het nieuw aangelegde wegdeel. Dan volgen een paar grotere auto’s en tenslotte onze bus, maar wel even zonder passagiers. Ik vind dat een heel verstandig besluit. Maar: de weg houdt het! Het is nu niet ver rijden meer naar Wenchuan, de plaats van onze overnachting, waar we om 23 uur aankomen. Het groepje Chinezen uit Qingdao weet hier een plek om te eten, en we komen terecht in een restaurant dat op dit tijdstip van de dag nog helemaal vol zit, onder meer met passagiers uit andere bussen. We eten van de heerlijkste schotels en drinken daarbij nog liters bier weg. Een prima einde van een lange dag.
Het ontbijt de volgende ochtend is al even speciaal: een soort gefrituurde kaasstengels die je in lauwe melk onderdompelt. Even geen idee of het melk van een koe, geit, ezel, of van welk dier dan ook is. Dat onderdompelen maakt de kaasstengel zacht en smeuïg. Ik eet heel veel.
Er zijn tot aan Chengdu vandaag geen verdere incidenten meer langs de weg en voel me weer als een vis in het water in het Traffic Hotel met het bijbehorende Flower Garden Restaurant. Altijd weer een trefpunt van reizigers. En zo ontmoet ik daar Jessica en Emma uit Engeland. Met hen ga ik nog een keertje terug naar de Little Coffeehouse.
Fietskettingbotsing in Chengdu
Nu werd ik in de bergen al flink veel nagekeken door de lokale bevolking, want bleekscheten en langneuzen zijn daar nog wel een zeldzaamheid. In de grote stad Chengdu zou men toch wel gewend moeten zijn aan ons westerlingen inmiddels zou je zeggen. Daar blijkt helemaal niets van als ik samen met Jessica en Emma een fietspad wil oversteken. Wij staan daar keurig te wachten tot een hele stroom fietsers voorbij is gereden, als één fietser plotseling remt omdat hij ons ziet staan. De achteropkomende fietsers hebben daar natuurlijk niet op gerekend en knallen vervolgens één voor één op hun voorliggers. Wij hebben een heuse fietskettingbotsing veroorzaakt! Het duurt even voordat het verkeersinfarct zich zelf heeft opgelost.
Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:
Du Fu Thatched Cottage in Chengdu: het huisje van de dichter
Reistips voor de busreis van Jiuzhaigou naar Chengdu
Alles wat je moet weten voor het reizen per bus in dit deel van Sichuan kan je terugvinden in het verhaal waarin ik mijn reis van Chengdu naar Songpan heb beschreven. Daarin aandacht voor de voorbereidingen die je moet treffen voor lange busreizen in China. In het verhaal Busticket kopen naar Jiuzhaigou lees je alles over het organiseren en kopen van je busticket.
Heb je deze reis zelf gemaakt? Ik hoor graag ook jouw ervaringen. En als je nog meer tips of aanbevelingen hebt, zou ik het op prijs stellen als je ze in de reacties hieronder kunt delen! Heel erg bedankt!
Dit blogartikel bevat mijn persoonlijke aanbevelingen in de vorm van zogenaamde affiliate links. Als je via deze links iets boekt of koopt, ontvang ik een kleine commissie. Voor jou verandert dit niets aan de prijs. Indien je hier gebruik van maakt: enorm bedankt!
