Na een dag in Hongkong ben ik er al achter: dit is geen geschikte stad voor een budgetreiziger zoals ik. De prijzen van overnachtingen, eten en drinken zijn veel hoger dan in China. Maar ja, dat eten en drinken… het wordt allemaal zo aantrekkelijk uitgestald voor je en al die vers geperste vruchtensapjes die zien er onweerstaanbaar uit. Zou ik er in slagen ook deze dag onder mijn bestedingslimiet te blijven?

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Zondag 15 juli 1990

Hongkong, dag 2

In ieder geval zit het weer voor het eerst sinds dagen weer eens mee: een mooie blauwe lucht vanochtend, dus ik krijg zin in een lange stadswandeling zonder vast plan door het fascinerende Hongkong. Nog steeds betrap ik mijzelf erop dat ik me loop te vergapen aan het feit dat je in Hongkong alles kan kopen. Dat ben ik na 3 maanden China en de USSR wel enigszins ontwend.

Kowloon, Hongkong
De goudkleurige ferryterminal in Kowloon. Hier arriveerde ik gisteren vanuit Macau.

Op mijn zwerftocht door de stad kom ik in East-Kowloon, waar vandaan er interessante vergezichten zijn over de haven en de opstijgende vliegtuigen van Kai Tak, de internationale luchthaven. Waarvan het bekend is dat de vliegtuigen vlak voor de landing een ingewikkelde manoeuvre moeten maken langs de hoge flatgebouwen van Kowloon. Maar er wordt gewerkt aan een nieuwe luchthaven een stuk buiten de stad die over niet al te lange tijd klaar zal zijn.

Hongkong, Star Ferries
De bijna ellispvormige boten van de Star Ferries varen af en aan tussen Kowloon en diverse plekken op Hongkong Island

Verleiden

Dorst begint een probleem te worden. De keerzijde van het zonnige weer. Niet dat ik geen water kan vinden, dat is overal plenty aanwezig. Maar die zalige gekoelde verse vruchtensappen staren mij op elke straathoek aan. En wat eten betreft idem dito: de zaligste gerechten liggen je bij de restaurants te verleiden, maar bestelde je in China naast je kommetje rijst met gemak twee schotels, hier ben ik al het viervoudige kwijt voor rijst met één gerecht. Om nog maar te zwijgen over wat een biertje kost.

Dan ontdek ik de MacDonalds: dat is eigenlijk de plek waar de prijzen echt nog wel normaal zijn, als je een beetje strategisch bestelt. Het laat zich dus raden waar ik tussen de middag mijn lunch vandaan haal.

Hongkong
Tijdens het gouden uurtje zet de ondergaande zon de stad in lichterlaaie.

Gouden uurtje

Later in de middag ontdek ik dat mijn horloge het begeven heeft. Er is tijdens de vele regenbuien van de afgelopen tijd water in gekomen en dat zal hem wel de das om hebben gedaan. Ik besluit het klokje in Hongkong achter te laten en neem me tegelijk voor om sowieso niet meer met een horloge om te lopen. Nooit meer. Horloges zijn bronnen van stress. En ik hoef nergens op tijd voor te zijn, behalve af en toe voor een trein, boot of vliegtuig.

Aan het einde van de middag maak ik de oversteek naar Hongkong Island, waar inmiddels het gouden uurtje is aangebroken. Vanaf de kaden aldaar is het licht van de ondergaande zon op Kowloon en het vasteland zo magisch, dat ik bijna een heel filmpje volschiet. Dit zijn de momenten. Daar doe je het voor. Daarvoor ga je op reis.

hongkong zonsondergang
Gouden zonnestralen over de wolkenkrabbers van Hongkong Island.