Met al die wolkenkrabbers in de meest fantasierijke vormen zou je haast vergeten dat je hier in Hongkong op de drempel van het zeer behoudende China staat. En nu, na een dag in Hongkong, verlang ik al weer naar het traditionele China. Of in ieder geval naar de sporen daarvan. Maar dan vind ik in het futuristische deel van Hongkong nog iets van het oude China terug: de Man Mo Tempel.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Maandag 16 juli 1990

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Hongkong on a shoestring

Laatste update: 2 december 2020

Met de ferry naar Hongkong Island

Hongkong (het centrum althans) kan je grofweg in twee delen opsplitsen. Het vasteland (met het schiereiland Kowloon als epicentrum van alle activiteit) en het door een zeestraat gescheiden Hongkong Island. Daar tref je de meeste wolkenkrabbers en moderne gebouwen aan. De twee stadsdelen zijn met elkaar verbonden door een netwerk van pontjes (de iconische Star Ferries). Meevaren kan voor 0,25 HK$ voor een enkeltje. De pontjes varen supersnel heen en weer: even snel aanleggen en weg zijn ze weer. Mis je er eentje, geen probleem, de volgende komt er al weer aan. Heb je echt haast, dan neem je gewoon de metro, die met twee lijnen onder Victoria Harbour doorsjezen.

Tien tegen één dat je dan uitstapt in het metrostation van Admiralty. Dan ben je midden tussen de bankgebouwen en andere instellingen, waar taxi’s en bussen (dubbeldekkers) af en aan rijden. Ook ik kom vanochtend hier boven de grond na mijn eerste ritje met de Hongkong metro en inderdaad: hier is haast niets dat nog herinnert aan China. Mijn gedachten gaan snel terug: vandaag een week geleden ontslag uit het ziekenhuis in Guangzhou, de week daarvoor de opname met alle onzekerheden van dien, en nu drie weken geleden alweer bevond ik mij in het oh zo landelijke en wonderschone Yangshuo. Over contrasten gesproken.

bank of china building, hongkong
De Bank of China, midden in het Hongkongse zakendistrict.

Zaktelefoons en cd’s op lp formaat

En nu zit ik midden in het kloppende hart van de dynamische Hongkongse zakenwereld. Er lopen Chinezen rond met zaktelefoons en daar lopen ze -heel interessant- op straat mee te bellen. En dat doen ze op zo’n luide toon (zouden je wel wat kunnen horen door die dingen?) dat ik ze letterlijk kan verstaan. Correctie: zou kunnen verstaan als ik ook Chinees sprak. En ook in de elektronicazaken kijk ik mijn ogen uit naar nieuwe ontwikkelingen die je bij ons nog niet ziet. Zo heb je hier voor films geen videobanden, maar voorbespeelde soort van cd’s maar dan op het formaat van een lp, want er moeten daar natuurlijk veel meer gegevens op. En die schuif je, om de film te zien, in een soort van super cd-speler. Een kijkje in de toekomst?


Terug in de tijd: de Man Mo Tempel

Ik pak mijn Lonely Planet van Hongkong erbij om toch maar eens te kijken of er tussen al dit geweld nog iets van het traditionele China is terug te vinden in dit deel van Hongkong. Mijn oog valt vrijwel onmiddellijk op de Man Mo Tempel, in de wijk Sheung Wan, een van de modernere wijken van Hongkong. Twee stops verder met de metro, maar ik kies ervoor om erheen te lopen. Van buiten stelt de tempel niet veel voor, daarvan heb ik talrijke mooiere tempels gezien in de Volksrepubliek. Het is niet meer dan een laag gebouwtje, tegen een steile heuvel gebouwd en omringd door winkels, drukke straten en hoge gebouwen. Niets van de serene rust die je rond de tempels in China aantreft, zo te zien.

man mo tempel, hongkong
Van buiten zou je niet verwachten dat deze tempel zo’n sfeervol, haast mysterieus interieur verbergt.
man mo temple, interior
Aan het plafond de paddestoelvormige wierookspiralen.

Maar de werkelijke verrassing komt als je eenmaal binnen bent. Het plafond hangt vol met paddestoelvormige spiralen. Het zijn wierookspiralen, die door tempelbezoekers worden aangestoken en die de typische rokerige zeepachtige geur verspreiden die je altijd in dit soort tempels opsnuift. Ik blijf er haast een uur rondhangen, gegrepen door de mystiek en de sfeer van de tempel, die het klaarspeelt om zo midden in de metropool een toevluchtsoord voor rustzoekers te zijn. Zodra je er binnenstapt, sta je in een andere wereld, het Hongkong van vijftig jaar geleden. Ik ben weer terug in het China waar ik eerder vandaag over heb zitten mijmeren.


Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Hoe ik bij een smokkelbende in Hongkong kwam