Ik ben nog steeds in Dali en kan maar niet weg komen naar Lijiang, mijn volgende bestemming. Het is hier veel te gezellig ook. Ondertussen dendert het WK voetbal in Italië voort. Na de wedstrijd van vannacht, tussen België en Zuid-Korea is dan vanochtend toch echt de eerste wedstrijd van Oranje aan de beurt. Die wedstrijd is eigenlijk al gespeeld gisterenavond, maar wordt hier in China pas uren daarna integraal uitgezonden, als ware het een live-uitzending. Om 12 uur zit ik klaar in Jim’s Peace Cafe.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Woensdag 13 tm vrijdag 15 juni 1990

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Een tocht naar Chicken Foot Mountain vanuit Dali

Laatste update: 26 december 2022

Estimated reading time: 8 minuten


Gratis lunch bij Jim

Jim uit zijn dankbaarheid voor mijn hulp gisteren door het aanbieden van een gratis lunch. En voor ik het weet staat er een enorme steak met friet voor mijn neus, vergezeld door een grote fles Dali bier.

Nederland speelt een zouteloze wedstrijd tegen Egypte. Wim Kieft scoort 1-0 in de tweede helft, maar Ruud Gullit faalt een paar keer achter elkaar. Koeman trekt een Egyptenaar buiten de zestien aan zijn shirt, maar die wacht natuurlijk met vallen totdat die het strafschopgebied heeft bereikt. Penalty en 1-1. Eindstand.

Voorbereiden voor de reis van Dali naar Lijiang

Er is vast wel wat zinnigers te doen dan naar slechte voetbalwedstrijden kijken. Dus ga ik me toch maar eens voorbereiden op mijn vertrek uit Dali. Ik kan hier natuurlijk ook niet de rest van mijn tijd blijven hangen, dus tijd voor verandering. Onderweg naar het kantoortje waar buskaartjes worden verkocht kom ik langs het winkeltje van twee kleermaaksters (zussen van elkaar) en voor ik het weet heb ik daar een broek (14 Yuan) en een shirt (18 Yuan) besteld. Waardoor ik mijn reis van Dali naar Lijiang opnieuw met een dag uitgesteld zie. Want alles is pas morgenavond klaar om afgehaald te worden.

uitstalling bij winkel van kleermaker in lijiang, yunnan
En dan kan ik haast niet kiezen…

Ik loop nog een stukje naar de zuidelijke stadspoort die ik ook echt ga bezichtigen. Voor nog niet eens één Yuan kan je die beklimmen. Buiten de stadspoort ga ik nog even wat plantjes plukken: de cannabis sativa. De oogst van afgelopen week ligt nog in het hotel te drogen. En hier langs de weg tiert het plantje welig.

platteland in de omgeving van dali, yunnan
De natuur buiten de stadspoort van Dali, waar je overal cannabis kan plukken.

Na opnieuw een avond bij Jim’s Peace Cafe met steaks, voetbal, bier en kaarten sta ik donderdagochtend nog redelijk op tijd op. Ik ga nu dan toch echt naar het busstation voor een buskaartje van Dali naar Lijiang voor morgen. Dat gaat hier vrij vlot allemaal.

Verse backpackers

Aangezien alle ‘oude bekenden’ inmiddels wel zo’n beetje zijn vertrokken uit Dali, neem ik mijn tijd om de rest van de dag wat brieven te schrijven, dit dagboek bij te werken en mijn reisadministratie wat bij te houden: even de tussenstand van hoeveel ik heb uitgegeven om te kijken hoe lang ik het hier in China nog kan uitzingen. Ik heb ook niet echt veel zin om weer nieuwe contacten aan te knopen met de verse aanvoer van backpackers. Het is voor de verandering ook wel weer eens goed om even niemand te hebben die de hele tijd tegen je aan zit te praten. En gelukkig bepaal ik dat helemaal zelf. Morgen in Lijiang zal ik ongetwijfeld wel weer een aantal van de ‘Dali-gang’ tegenkomen.

Dali: het waren me de daagjes wel. Toch nog acht dagen volgehouden hier en als je nu kijkt wat ik gedaan heb: op een afgebroken trekking na niet veel meer dan af en toe wat naar het badhuis gaan, maar vooral in de cafeetjes rondgehangen, voetbal kijken en feesten. En daarmee is Dali een prima plaats gebleken om even halt te houden en de batterij op te laden voor nieuwe avonturen in Lijiang. Ik kijk uit naar een nieuwe bestemming en nieuwe avonturen, vanaf morgen.

Lijiang ligt zo’n 150 km ten noorden van Dali en is met een busreis van een uur of zeven te bereiken. Met de fiets was ik er sneller geweest. De stad is de thuisbasis van het Naxi-volk en ligt nog wat hoger dan Dali: op 2400 meter. Ik maak me op voor weer een dagje in de bus bivakkeren.

Weerzien met Derk in de bus van Dali naar Lijiang

En wie kom ik de volgende ochtend bij de bus tegen? Het is Derk, de Duitse jongen die ik ken uit de Transsiberië Express en die het presteerde tijdens een stop in Perm de trein te missen. Hij is de enige backpacker die samen met mij de reis naar Lijiang gaat maken. Nu had ik me een gezelligere reisgenoot kunnen wensen, maar alles went. En bovendien is het wel fijn om af en toe wat ervaringen uit te kunnen wisselen.


Foto’s boven: Lijiang en de Naxi people, Bart Bikker (1989)


uitzicht vanuit hotel in lijiang, yunnan
Uitzicht vanuit hotel No 1 in Lijiang met op het plein nog een standbeeld van Mao.

De rit van Dali naar Lijiang is zeker niet saai, wat het landschap betreft. Onderweg stoppen we een paar keer om mensen af te zetten in dorpjes. Andere passagiers komen er dan weer bij. Ik had nog niet geschreven over hoe de allerkleinste kinderen hun behoefte doen in dit land. Namelijk door een gat in hun broek. Er komt geen luier aan te pas. Zodra ze kunnen lopen hurken ze voor hun behoefte op een willekeurige plek (en dat is in deze contreien ook gewoon vaak op de stoep), waardoor het gat in hun broek uiteen wijkt en de grote boodschap zijn uitweg kan vinden. En dat gebeurt dan allemaal zo vlak voor je neus als je bij een halte een tijdje staat te wachten.

De omgeving van Lijiang nodigt uit om uitgebreid te verkennen.

Peter’s Restaurant in Lijiang

Ook in Lijiang is de hotelinfrastructuur zeer overzichtelijk ingedeeld: je hebt Hotel Nummer 1 en Hotel Nummer 2. Vrij willekeurig kiezen we voor een verblijf in het eerste hotel. Maar eigenlijk ben ik meer op zoek in welk hotel Noel hier verblijft. Noel is een paar dagen terug al van Dali naar Lijiang verhuisd, maar vooralsnog geen spoor van hem. Wel tref ik een andere Duitse jongen aan op de slaapzaal. Zijn naam is Andreas. Hij is, net als ik, geïnteresseerd in de trekking door de Tiger Leaping Gorge. Maar dat is voor later.

The place to be in Lijang voor een maaltijd en een borrel is Peter’s Restaurant. Ik strijk er neer en bestel er een heerlijke naxi salade. Ik ontmoet er al wat mensen die ik eerder in Dali was tegengekomen en maak alvast plannen voor de komende dagen. Maar morgen staat er eerst een bezoek aan de dokter op het programma.

Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Dr Ho: de wereldberoemde kruidendokter van Lijiang