De begrippen “Beijing tijd” en lokale tijd zijn regelmatig oorzaak van verwarring, zo ook deze ochtend. Volgens de lokettist waar ik eergisteren mijn kaartje kocht, zou de bus uit Jinghong om 06h30 Beijing-tijd vertrekken. Kom ik vanochtend keurig op tijd op het busstation, vertrekt de bus tóch maar 06h30 lokale tijd. Nou ja, beter zo dan andersom. Ik ga de tijd maar even doden met mijn boek van 600 pagina’s tot de bus gaat.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Woensdag en donderdag 30 en 31 mei 1990

Kniepijn

Bij het vertrek krijg ik gezelschap van Alisa uit Israël die toevallig de stoel naast mij geboekt heeft. In tegenstelling tot de heenreis heb ik echt een slechte stoel. Eentje direct achter de chauffeur zonder enige ruimte om mijn benen te kunnen strekken. Na een uur heb ik al pijn in mijn knieën door urenlang in de zelfde houding te moeten zitten.

Maar de busreis zal dertien uur gaan duren vandaag. Met zo af en toe een korte pauze. Die pauzes langs de weg kunnen mij niet lang genoeg duren. Maar als we om half negen ’s avonds bij de overnachtingsplaats aankomen maak ik een snelle rekensom. Als we in dit tempo doorgaan, dus morgen weer zo’n lange dag maken, dan duurt deze busreis in totaal maar twee dagen. En dat vind ik ook helemaal niet erg.

In het hotel krijgen we een kamer voor 5 Yuan zonder warm water. Da’s wel jammer, want ik had me een beetje op een douche verheugd.

Xishuangbanna

Met het hoofd uit de raampjes

De volgende dag krijgt de buschauffeur het op zijn heupen, dat wil zeggen hij ruikt de stal. Het gas gaat erop en elke bocht gaat hij in met ware doodsverachting. Dat ben ik inmiddels wel gewend op een Chinese busreis. Maar enkele van de passagiers achter ons in de bus met een zwakke maag wordt het teveel en als ik omkijk zie ik diverse mensen met het hoofd uit de open raampjes hangen. Als ik bij de eerst volgende pauze een rondje om de bus loop kan ik aan de buitenkant precies zien op welke plekken mensen misselijk zijn geworden.

Qua ongelukken onderweg is de score maar matig deze busreis. Eén keer ligt er ergens een vrachtwagen op zijn kant, maar die ligt keurig in de berm, dus er ontstaat praktisch geen file. Sociaal gemanoeuvreerd dus, zal ik maar zeggen.

En zo komen we om half 7 vanavond ongeschonden in Kunming aan, waar ik gewoon weer bij het Three Leaves Hotel tegenover het busstation een bed neem, met het plan om morgen mij eens wat verder in deze stad te verdiepen.


Bij deze blog geen foto’s van de busreis, want die zijn niet gemaakt. In plaats daarvan nog een paar opnamen gemaakt gedurende mijn tiendaagse verblijf in Xishuangbanna.

Xishuangbanna
Het oversteken van een rivier tijdens één van mijn wandelingen naar de Dai dorpen.
Menghun, Xishuangbanna
De zondagsmarkt in Menghun
Mekong, Xishuangbanna
Menghun, Xishuangbanna
Jonge bezoeker van de zondagsmarkt in Menghun