Na een paar dagen in Alice Springs kan je het stadje haast uittekenen. Tijd om er te vertrekken dus. Eergisteren heb ik een lift geregeld dwars door de outback helemaal tot in de staat Victoria. Met Christine heb ik afgesproken dat ze mij vandaag om 7 uur zal ophalen bij de hostel waar ik verblijf. Wat niet wil zeggen dat ze er dan ook is. Daar gaat nog wel een extra uurtje overheen, maar áls ze dan voor komt rijden maakt mijn hart een sprongetje: daar staat een blauwe Holden Stationcar uit 1964. Dé droomwagen voor de ultieme road trip!

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Vrijdag 14 december 1990

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Excursie naar de West MacDonnell Ranges

Geschatte leestijd: 5 minuten

Laatste update: 13 november 2021


Road Trip door Australië – deel 1

De Holden is voorzien van in de zon flikkerende chromen bumpers en imperiaal. Christine woont in Alice Springs maar gaat haar ouders bezoeken die in Rochester, in de staat Victoria wonen. Een afstand van bijna 2200 kilometer. Christine had al aangegeven niet non stop te willen rijden. We zullen over de afstand drie dagen gaan doen en onderweg langs de weg kamperen. Ik vind alles prima. Ook dat ik grote delen zelf moet rijden omdat Christine graag wat boeken wil lezen tijdens de rit.

De wagen is groot en ruim van binnen en gelukkig niet helemaal volgestouwd, zodat mijn stoel lekker naar achteren kan en ik lekker mijn benen kan strekken. Christine is van het type niet lullen maar poetsen en maakt nergens veel woorden aan vuil. Kort na acht uur rijden we Alice Springs uit. En al snel zitten we weer helemaal midden in de outback met haar kaarsrechte, oneindig lijkende wegen. De kruissnelheid van de Holden ligt niet al te hoog maar met een gemiddelde van 90 km per uur gaat deze rit stukken vlotter dan mijn rit met de oude dame naar Alice Springs toe enkele dagen geleden.

Een weerbarstig pookje

Christine heeft zo haar eigen problemen in het leven en in een paar uur tijd legt ze die allemaal aan mij voor. Ik fungeer vooral als praatpaal maar als alles er na die tijd dan ook bij haar uit is, dan blijft het daar ook bij. En ach ja, ik heb verder toch niet veel te doen en kan alleen maar luisteren. We stoppen voor lunch in Marla, nadat we de grens met de staat South Australia zijn gepasseerd.

Daarna geeft Christine aan dat ze even wat wil gaan lezen, dus neem ik het stuur van haar over. De Holden heeft geen aparte stoelen, maar een grote bank voorin. De versnellingspook zit aan de stuurkolom en ik tel maar drie versnellingen. Het is even oefenen met het weerbarstige pookje, maar dan heb ik het schakelen wel onder de knie in deze old timer.

holden bij picknickplaats, australië
We zetten de Holden voor de nacht langs de kant van de weg in de outback waar we ons kamp opslaan.

Extreme hitte in de outback

Buiten in de outback is het bloedheet; we rijden me alle raampjes open maar drogen daardoor snel uit. Ik rijd de hele middag door tot we in Coober Pedy aankomen. Coober Pedy is een stadje waar de mensen in ondergrondse huizen wonen vanwege de extreme hitte. Tijdens ons korte bezoek wijst te thermometer 45 graden aan. We stoppen er bij een winkel om de watervoorraad aan te vullen. Het stadje staat verder bekend als de opaalhoofdstad van de wereld. Op deze plek wordt op grote schaal opaal uit de grond gehaald; overal in de omgeving zie je kegelvormige bergjes op plekken waar de mijnen zich bevinden. Het landschap krijgt daardoor een vrij surrealistische aanblik. En dat is filmmakers ook opgevallen. De film Mad Max Beyond Thunderdome is hier grotendeels opgenomen.


We rijden nog een kilometer of honderd door waarna we stoppen voor de nacht op een parkeerplaats langs de eenzame weg. Geen huis, of wat dan ook in zicht, alleen de onafzienbare woestijn van de outback. Ik vel een klein boompje dat op sterven na dood helemaal verdord langs de weg staat. Het hout vliegt al in de fik zodra je de aansteker er tegen aan houdt, kurk -en kurk droog is alles hier. Op het vuur maken we bruine bonen met sweet & sour pork klaar. Boven ons verschijnt de een na de andere ster aan het firmament. Eens in het kwartier rijdt er een auto voorbij. We zwaaien naar elke auto en er wordt altijd terug gezwaaid.

Het enige andere voertuig dat passeert gaat door de lucht, een klein vliegtuigje dat vrij laag over komt. We bombarderen het tot een UFD, een Unidentified Flying Doctor.

de holden bij zonsondergang, woestijn
Het silhouet van de Holden tijdens de gouden zonsondergang.
outback sunset
De volstrekt lege vlakte van de outback in South Australia tijdens een waanzinnige zonsondergang.

Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Road Trip door South Australia