Na de slopende dag van gisteren stonden we vanochtend op met het uitzicht op een fris groen weiland ergens ten noorden van Adelaide. Een hele overgang na al die dagen in de outback. Er staat nog één volle dag rijden langs de Murray River op het programma. En we zijn vast van plan niet nog meer slachtoffers te maken op de weg. Want gisteren waren we de Bonny & Clyde van de vogelwereld.
Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991
Zondag 16 december 1990
Laatste update: 31 augustus 2020
Road Trip door Australië – deel 3
In tegenstelling tot de afgelopen nacht in de outback hebben we vannacht wel in een tentje geslapen, maar ook hier had dat voor de temperatuur niet gehoeven. En snel zijn we weer de weg op. We rijden verder door het heuvelachtige terrein en stoppen eerst even in Eudunda voor wat boodschappen voor de middagpicknick.
Bij Morgan bereiken we het dal van de Murray River, een blauwgroen lint door het droge geelbruine landschap. De rivier vormt ook de grens tussen de staten Victoria en New South Wales. We blijven de rivier de rest van de dag in grote lijnen volgen en bij Renmark parkeren we de wagen bij een parkje in het centrum van de plaats, waar we van de gekochte levensmiddelen een lunch bereiden. Renmark is een toeristisch plaatsje en nu weet ik dat de Murray River met zijn 2500 kilometer lengte gelijk de langste rivier van Australië is, maar om er dan gelijk van die raderboten in te laten varen, dat vind ik na-apen. We zijn hier niet aan de Mississippi tenslotte.
De langste bar ter wereld
Je kan er ook house boats huren, best een leuk idee om eens te doen als ik hier later weer eens in de buurt kom. Later als ik groot ben. Met veel geld natuurlijk. Wij vervolgen onze weg, via de kaarsrechte Sturt Highway, dé verbinding tussen Sydney en Adelaide. We rijden recht op de plaats Mildura af. Mildura ligt met haar kaarsrechte stratenpatroon aan één van de vele meanders van de Murray River en op deze zondagmiddag ligt de plaats er ingedut bij. Het is dorstig weer en nu wil net het toeval dat Mildura een kroeg bezit met daarin de langste bar ter wereld.
Gelukkig is Christine ook niet vies van een biertje en zonder haar was ik dit feitje natuurlijk niet te weten gekomen. We zetten de wagen dan ook aan de kant voor de Mildura Working Men’s Club waar we natuurlijk even moeten testen hoe dat nou is, het hangen aan zo’n lange bar. Ja in Christine heb ik een goede gids. En hoe dichter we bij haar geboorteplaats komen, hoe enthousiaster ze wordt en hoe meer dingen ze vertelt over de omgeving.
De beste hamburger ter wereld
Zo kom ik te weten, als we door Robinvale rijden, dat dit van origine door Fransen is gesticht en dat ze er tot vandaag aan toe nog hele goede bordeaux maken. Daar wagen wij ons maar niet aan, we houden het bij nog een lekkere koele bier in Swan Hill. Die hebben we nodig om een hamburger weg te spoelen. Een hamburger in Australië kan je in vele formaten bestellen. Maar de top of the bill van alle hamburgers is toch wel de Hamburger With The Lot. Een feest voor de hongerige reiziger. Alles maar dan ook echt alles wat je in een maaltijd zoekt dat zit er tussen. Ik durf te wedden dat het de beste hamburger ter wereld is. Onweerstaanbaar met een groot glas koud bier.
De laatste 180 kilometer (“doen we nog effe”) leggen we na het eten af en dat brengt ons naar het eindpunt, Rochester. We rijden er om 21 uur binnen. Een net zo ingeslapen stadje als alle andere plaatsen waar we vandaag doorheen zijn gereden. Maar de woonplaats van Christine’s ouders en dus eindpunt van deze epic journey. Voor Christine dan toch in ieder geval. Voor haar zit het erop. Ik moet nog zeker een paar dagen verder liften tot ik in Sydney ben. Maar vandaag hoef ik niet meer verder. Ik krijg een slaapplaats aangeboden bij de gastvrije familie van Christine, waar ik dankbaar gebruik van maak.