Sinds mijn vertrek uit Darwin heb ik in Norbert een prima tijdelijke reisgenoot. Samen hebben we al de nodige avonturen beleefd op onze reis naar Alice Springs waar we vannacht laat zijn aangekomen. Gelukkig zat er nog iemand bij de receptie van de Melanka Lodge, een gezellige plek om te verblijven in het centrum van Alice Springs. Het is 11 december en de klok tikt verder. Veel tijd heb ik niet hier, dus staat opnieuw alles in het teken van het organiseren van een lift richting het zuiden.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Dinsdag en woensdag 11 en 12 december 1990

Niemand vertrekt onvoorbereid uit Alice Springs

Hoe regel je een lift midden in de outback? Gelukkig is Alice Springs een vrij behoorlijke plaats met een dikke twintigduizend inwoners, dus zo af en toe vertrekt er wel eens een auto de stad uit. Maar simpel met je duimpje omhoog bij de uitvalsweg gaan staan, dat kan je wel vergeten. Elke auto die de stad verlaat zit helemaal afgeladen met passagiers of bagage. Meestal een combinatie van beide. Niemand vertrekt onvoorbereid de woestijn in en weinigen reizen alleen.

Om meerdere redenen nemen proberen mensen voorafgaande aan hun vertrek uit de stad dan ook lifters te werven. Ten eerste vanwege een stuk veiligheid, maar ook gewoon als gezelschap, want het is eenzaam daarbuiten op the Track, zoals de Stuart Highway ook wel wordt genoemd. En tenslotte ook vanwege de poen natuurlijk. De lifter betaalt zijn of haar bijdrage in de benzine.

De uitgelezen plekken om een lift te vinden zijn de prikborden in de hostels en supermarkten. En omdat we vanochtend niet zo snel een geschikte lift vinden, besluiten we zelf maar onze advertentie te maken en deze her en der op te hangen. Dus is het vanaf nu wachten op een reactie.

alice springs
Het beste uitzicht over Alice Springs krijg je vanaf ANZAC Hill.

Een regatta in Alice Springs

En in de tussentijd maken we het beste van onze tijd in Alice Springs, eigenlijk een doodsaai stadje midden in de woestijn. Er is zo mogelijk nog minder te doen dan in Darwin. Dat zullen veel inwoners ook gedacht hebben toen ze de Henley-on-Todd Regatta bedacht hebben. De Todd is een rivier die dwars door Alice Springs loopt. Het is echter een rivier zonder water er in. Alleen na hevige regenval, eens in de zoveel jaar, vindt het water zijn weg door de droge rivierbank.

alice springs
De droge bedding van de Todd River in Alice Springs, decor van de jaarlijkse regatta in augustus.

Het idee om een bootrace door die droge rivierbedding te houden moet dan ook ergens in één van de vele pubs in Alice Springs zijn ontstaan. Elk jaar in augustus vindt deze race plaats in zelf gemaakte boten. In de boten zit geen bodem. De deelnemers, verkleed als matrozen, piraten of wat dan ook, sjouwen hun team de boot door de rivierbank. Langs de kant zie je bordjes staan met No Fishing en overal staan stalletjes waar je bier en snacks kan kopen. Heel Alice Springs loopt dan uit voor deze race van het jaar. Dat is Australische humor. Al met al is het natuurlijk jammer dat het nu net geen augustus is, het lijkt me een fantastisch evenement om bij te wonen.

alice springs
Een beeld van de regatta zoals die jaarlijks in de Todd River wordt gehouden. (Foto: Alli Polin)

Twee liften geregeld

Norbert heeft ’s middags de lift van zijn dromen gevonden. Hij kan meerijden naar Adelaide, met een zijsprong naar Ayers Rock. Deze mooie omweg is voor mij niet weggelegd. Ik moet zorgen zo snel mogelijk in Sydney te zijn, om daar óf op het vliegtuig naar huis te stappen, óf werk zien te vinden om zo mijn wereldreis nog wat langer te rekken. De reiskas slinkt nu in rap tempo. Met 350 dollar moet ik het zien te redden.

Christine is het type blijf-van-mijn-lijf. Niet dat die gedachte bij mij opkwam
alice springs
Eén van de bezienswaardigheden van Alice Springs: de meesterlijke muurschilderingen op blinde muren van supermarkten en andere gebouwen.
alice springs

Norbert is dus onder de pannen en kan vrijdag vertrekken. Voordeel is wel dat mijn kansen om een lift te vinden vergroot zijn want niet iedereen heeft plek voor twee personen. En zo lacht ook op woensdagochtend mij het geluk toe. In de Melanka Lodge meldt zich Christine, een jonge vrouw van ca. 30 jaar, die mij zoekt. Ze is het type blijf-van-mijn-lijf. Niet dat die gedachte bij mij opkwam, toen ik haar voor het eerst zag. Ze heeft lang vet haar, een grof gezicht en draagt een alles verhullende tuinbroek. Ze gaat a.s. vrijdag met de auto naar het zuiden met als bestemming het plaatsje Rochester in de staat Victoria, zo’n 180 km ten noorden van Melbourne. Tjonge, dat is een mooi eind in de goede richting. Tegen betaling van één tank benzine mag ik met haar mee rijden. We zullen het best goed kunnen vinden zo lang de lift duurt, zo schat ik in.

Om het te vieren koop ik met Chess, een Engelse backpacker zes blikjes Victoria Bitter en gaan die opdrinken. Ik trakteer. En als even later ook nog Angus en Ronald, twee jongens uit Wales, zich bij ons voegen kopen we nog twaalf blikjes. Daar komen we de rest van de avond wel mee door. En omdat ik morgen nog één dag te besteden heb in Alice Springs, plannen we alvast een leuk tochtje om toch nog wat van de omgeving te zien.