De Milford Sound met de iconische Mitre Peak is met grote afstand de belangrijkste publiekstrekker van Nieuw-Zeeland. De majestueuze fjord is wereldberoemd. Ook al moet je er een flink stuk voor heen en weer rijden. Ik kwam gisteren te laat uit de Routeburn Track om mee te kunnen liften op de grote stroom verkeer naar de Milford Sound toe. Maar vandaag sta ik vroeg op en wandel binnen een uur naar de Divide. Dat is de plek langs de State Highway 94 waar de bush van de Routeburn Track en de beschaafde wereld elkaar ontmoeten.

Publicatie van de dagboeken van mijn wereldreis in 1990 en 1991

Vrijdag 12 april 1991

Wat hieraan vooraf ging lees je in:

Routeburn Track: het paradijs

Geschatte leestijd: 5 minuten

Laatste update: 19 november 2021


Via de Homer Tunnel naar de Milford Sound

En inderdaad: na nog geen vijf minuten stopt er een mini-campertje met daarin een opewekt Duits stel. Ook zij zijn dus onderweg naar de Milford Sound. Want dat is iedereen die deze weg volgt. En omdat Lars en Inge ook toerist zijn, worden er de nodige foto-stops gemaakt onderweg.

De Milford Sound is een diepe inham van de Tasman Zee. Om deze te bereiken moet je via de weg weer dwars door het massief van de Nieuw-Zeelandse Alpen. Een smal maar hoog bergmassief met pieken van 2 tot 3000 meter hoog. Een markant punt vormt de 1200 meter lange Homer tunnel, die je onder de waterscheiding door loodst. Als we er even stoppen voor een bak koffie worden we direct belaagd door een paar brutale kea’s. Lars en Inge besluiten om gelijk weer door te rijden. Deze papegaai-achtige vogels staan er om bekend dat ze aanzienlijke schade kunnen toebrengen aan auto’s.

Uitgespuugde toeristen

En aan het einde van de weg hebben we een onbelemmerd uitzicht op de beroemde Mitre Peak die hoog boven de Milford Sound uit torent. Her en der verspreid liggen enkele (luxe!) hotels. Ook is er een winkeltje en zelfs een heuse luchthaven (formaat landingsstrip). Je kan eigenlijk maar twee dingen doen: de Milford Track gaan lopen (een super-wandeling waarvoor je van te voren de hutten al geboekt moet hebben) en een rondvaart door de fjord maken. En natuurlijk een rondvlucht boeken bij het luchthaventje ($$$).

Ik kies voor de budget-optie en koop een kaartje voor de rondvaart. Ik ben niet voor niets het hele eind hier naar toe gekomen. En daar kom ik Sjors ook weer tegen. Die is hier gekomen op een tour vanuit Te Anau. De rest van de opvarenden zijn voornamelijk Japanners en Amerikanen, die een kwartier eerder door drie touringcars werden uitgespuugd.

milford sound
Al varende kom je langs de mooiste mini-baaitjes waar het prima toeven zou zijn met je eigen bootje.
kust bij de tasman zee
We varen tot aan de Tasman Zee, ongeveer 15 kilometer verderop.

Varen over de Milford Sound

Toch is de ‘cruise’ die ik boek wel de moeite waard. Je wordt op een efficiënte manier door de zee-inham gevaren. Het is 15 kilometer varen tot je bij de zee bent, een adembenemende tocht langs vele watervallen en verlaten mini-baaitjes. Als ik toch zelf een bootje had… Dit is dus waar iedereen voor naar Nieuw-Zeeland komt. Dit is de plek die je in elke folder, op elke poster van Nieuw-Zeeland ziet: de spitse Mitre Peak en de azuurblauwe Milford Sound. En dat is 100% terecht, want deze plek raakt de essentie van waarvoor je naar Nieuw-Zeeland moet komen. De mooiste plek in het mooiste land van de wereld.

Om de toeristen een beetje gek te maken vaart de boot met zijn boeg tot vlak voor een waterval die met donderend geraas in de fjord zijn water neerstort. Regencapes gaan aan terwijl het opspattende water en nevel iedereen een verkwikkende douche geeft. Wel weer een aparte gewaarwording om zo na dagen in de bush weer onderdeel te zijn van het moderne toerisme: een eenvoudig broodje kost aan boord gewoon even NZD 7,50 – doe ’s effe normaal.



Op weg naar nieuwe avonturen

In de Milford Sound kan je niet op een budgetmanier overnachten, tenzij je je eigen tent bij je hebt. En omdat er na de rondvaart verder niets te beleven valt – behalve het genieten van de alom aanwezige natuur – besluit ik letterlijk mee te liften op de stroom toeristen die in de middag deze plek ook weer verlaten. Een Amerikaan geeft me een lift helemaal tot in Te Anau, waar ik een slaapplaats boek in de plaatselijke motorcamp. In Nieuw-Zeeland kan je op motorcamps (campings dus) niet alleen met je eigen tent kamperen, maar je kan er als backpacker ook kiezen voor een bed in een slaapzaal. Of als je met meer personen bent, een cottage huren.

Te Anau is weer een nieuwe uitvalsbasis voor nog meer wandelingen en avonturen, waar ik me de rest van de middag en avond maar eens op ga richten. Daarnaast doe ik een paar dingen die ik de laatste dagen in de bush nog niet heb gedaan: ik haal een hamburger met alles d’rop en d’ran in de locale snackbar en ik neem een warme douche. Daarna haal ik in de supermarkt routineus een voorraad eten voor de komende vier dagen. Want ik heb weer een leuke trekking gezien die ik wil doen. En morgen vertrek ik al.

Voor het vervolg van mijn reis, lees verder:

Kepler Track: een wandelhoogmis

Booking.com